Μνήμες κατοχής ΙΙ

Ξημερώματα 25ης Μαρτίου του 1944 -μια παγωμένη χειμωνιάτικη μέρα- κραυγές, ουρλιαχτά και πυροβολισμοί ξυπνάνε τα Γιάννενα. Μια λεπτομερώς σχεδιασμένη επιχείρηση ξεκινάει στα στενά σοκάκια της "μικρής μας πόλης". Με τη βοήθεια της ελληνικής χωροφυλακής που εκτελεί τις διαταγές της Γκεστάπο όλοι οι Εβραίοι -1725 άνδρες, γυναίκες και παιδιά- παίρνουν το δρόμο χωρίς επιστροφή. Τελικός προορισμός: Άουσβιτς.

Και έπειτα σιωπή... που έγινε ψίθυρος και χάθηκε στην ομίχλη της λήθης, θάφτηκε στα χαλάσματα των νικητών και ηττημένων του Εμφυλίου που ακολούθησε, μεταμορφώθηκε σε χρυσές λίρες και οικόπεδα και κατέληξε στην ατιμωρησία των υπευθύνων.

Στα δυο πρώτα κεφάλαια του βιβλίου ο συγγραφέας ακούει στα Γιάννενα τις μαρτυρίες των κατοίκων που έζησαν υπό ιταλική και γερμανική Κατοχή. Στη συνέχεια βλέπει πώς εξελίχτηκε το ολοκαύτωμα του γιαννιώτικου εβραϊσμού. Στο τέλος μιλάει -για πρώτη φορά στην ελληνική βιβλιογραφία- για τις μεταπολεμικές δίκες στη Γερμανία -μία χώρα που για το οικονομικό "θαύμα" χρειάζεται σιωπή και γαλήνη για τους πρώην θύτες και σε μία Ελλάδα που επίσης πρέπει να λησμονήσει.