Αναμνήσεις μιας ζωής και ενός κόσμου

Το Φθινόπωρο του 1943 ένα μικρό αγόρι αποφασίζει να δραπετεύσει από το γκέτο της Μισραχή και ενώ τα πρώτα βαγόνια με Εβραίους από τη Θεσσαλονίκη έχουν ήδη φύγει για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς και Μπίρκεναου. Η φυγή του, και λίγο αργότερα της οικογένειάς του, από τη γενέθλια πόλη θα αλλάξει τη μοίρα τους αφού αυτή δεν θα ταυτιστεί με εκείνη των περίπου 50.000 Εβραίων της πόλης που εκτοπίστηκαν και βρήκαν το θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί.

Ο Ανδρέας Σεφιχά, λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή, το Νοέμβριο του 2007, αποφασίζει να ξεδιπλώσει τις αναμνήσεις μίας εποχής που είχε γεύση από το λικέρ δαμάσκηνο της μητέρας του, παιχνίδια στις αλάνες, βόλτες στο "Μπεχτσινάρ"...

Στις "Αναμνήσεις μίας ζωής και ενός κόσμου", παράλληλα με τη ζωή του, εκτυλίσσεται και η ιστορία της Θεσσαλονίκης από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι πρόσφατα ενώ ξεχωριστή θέση στο βιβλίο έχει η 30χρονη ενασχόλησή του στην Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και, ειδικότερα, η οκταετής θητεία του στη θέση του προέδρου της (1993-2001). Η καταγραφή, επεξεργασία και επιμέλεια του κειμένου έγινε από τη δημοσιογράφο Σοφία Πακαλίδου.