Σελιδοδεικτούμενα

[...] Και σελιδοδείκτης -περιστασιακός ή μονιμότερος- μπορεί να γίνει ο,τιδήποτε: ένα κομμάτι χαρτί απ' το τσιγαροκούτι, ένα μολύβι βέβαια (αν ο χρήστης του βιβλίου έχει το πάθος να υπογραμμίζει και να αραδιάζει θαυμαστικά, ερωτηματικά και αστεράκια στο περιθώριο, σημαδεύοντας τι τον είλκυσε ή τι τον όχλησε, κι ακόμη περισσότερο αν πάσχει από την αρρώστια να διορθώνει όσα λάθη ζωγραφίζει στο βιβλίο η ουρίτσα του σκανταλιάρη δαίμονα), μια φωτογραφία (μπορεί του ίδιου του αναγνώστη σε προ αναγνωστικής ικανότητας ηλικία, μπορεί του συγγραφέα, αν είναι από εκείνες που πρέπει να απαθανατιστούν μιας και σκηνοθετήθηκαν έτσι ώστε να παραδώσουν στη διαρκή μνήμη την ευαίσθητη σκεπτικότητα του καλλιτέχνη ή τη σκεπτική ευαισθησία του), ένα λουλούδι - ερωτικό μνημόνιο (που αποξηραίνεται γρήγορα ή αργά, ανάλογα με το πόσο ξερές είναι οι σελίδες που το φιλοξενούν), ένα κάπως μακρόσχημο βότσαλο εάν η ανάγνωση γίνεται καλοκαιριάτικα, ή πάλι ένας σελιδοκόφτης/χαρτοκόφτης, είδος σπάνιο πλέον όσο και οι μονόκεροι, μιας και τα βιβλία εκδίδονται με κομμένες ήδη τις σελίδες τους (έτσι δεν κινδυνεύει πια κανείς να εκτεθεί ανεπανόρθωτα στον γραφιά φίλο που του υπέγραψε θερμά το νωπό βιβλίο του και ο οποίος το βλέπει με τις σελίδες αδιακόρευτες ύστερα από δύο ή τέσσερα χρόνια)... [...]

Από τον Πρόλογο του βιβλίου