Hot line Γιακαρέ

Το Hot line αποτελείται από δύο μικρά, "μαύρα" μυθιστορήματα (noveletas negras). Το «Hot line» και το «Γιακαρέ».
HOTE LINE
Ο Λουίς Σεπούλβεδα σε μία από τις πλέον "τηλεφωνικές", διασκεδαστικές, ανάλαφρες, αλλά πάντα μαχητικές στιγμές του.
ΓΙΑΚΑΡΕ
Ένα πολύ έντονο κείμενο καταγγελίας σε αστυνομικό φόντο, από τον στρατευμένο σε θέματα οικολογίας Σεπούλβεδα.





ΚΡΙΤΙΚΗ



Ο Luis Sepulveda είναι, αν όχι η πιο αντιπροσωπευτική, σίγουρα πάντως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις συγγραφέα του οποίου η καταγωγή, η ονομασία προελεύσεως θα λέγαμε, αποτελεί το εφαλτήριο για μια λογοτεχνία τέτοιας δύναμης και εμπνεύσεως που την καθιστά με μιας οικουμενική. Χιλιανός, με ένα εξαιρετικά πλούσιο ιστορικό κοινωνικής και πολιτικής δράσης, έχει κατά τη διάρκεια του ταραχώδους βίου του ζήσει σε πολλές και εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους κοινωνικές καταστάσεις, από τη Νικαράγουα του μεγάλου απελευθερωτικού αγώνα ως την Ευρώπη του οικολογικού κινήματος, μέχρι και τον Αμαζόνιο και τη φυλή των ινδιάνων Σουάρ. Από τη διαμονή του με τους Ινδιάνους εμπνεύστηκε το πρώτο του μυθιστόρημα με τον τίτλο Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης, που εκδόθηκε στη χώρα μας από τις εκδόσεις Opera, το 1993. Έκτοτε, οι ίδιες εκδόσεις έχουν παρακολουθήσει φιλότιμα την πορεία του έργου του, έχοντας δημοσιεύσει επτά ακόμη βιβλία του, με σταθμό για την γνωριμία του με το ελληνικό κοινό το μυθιστόρημα Patagonia Express, το 1996.

Στο Hot Line, συνυπάρχουν δυο νουβέλες ίσου περίπου μεγέθους, η πρώτη εκ των οποίων χάρισε και τον τίτλο της στον τόμο, ενώ η άλλη δανείζεται το όνομά της από ένα είδος μικρού κροκοδείλου της Λατινικής Αμερικής, το Γιακαρέ. Στην πρώτη, ένας επαρχιώτης αστυνομικός μετατίθεται στην πόλη, στο Σαντιάγο, έπειτα από την εμπλοκή του σε ένα επεισόδιο με τον γιο ενός στρατηγού. Μέσα από την έρευνά του για μια υπόθεση σχετικά με φουσκωμένους λογαριασμούς από τη χρήση ροζ τηλεφώνων, έρχεται σε σύγκρουση με ένα κύκλωμα φασιστών, βασανιστών της χούντας, που τρομοκρατούν ένα ζευγάρι πρώην εξόριστων. Οι κακοί παγιδεύονται και καταλήγουν στη φυλακή, ενώ το καλό θριαμβεύει δίνοντας τέλος σε ένα αδύναμο, σχετικά με τα άλλα έργα του Sepulveda, αφήγημα.

Αντίθετα στο Γιακαρέ ο συγγραφέας ξαναβρίσκει τη δύναμή του, ίσως λόγω της παρουσίας μέσα σε αυτό των αγαπημένων του Ινδιάνων. Οι Αναρέ, μια φυλή του Αμαζονίου που λατρεύει σαν θεό το συγκεκριμένο ζώο και τρέφεται αποκλειστικά από αυτό, οδηγείται στον αφανισμό εξαιτίας της ιταλικής φίρμας δερμάτινων ειδών που κυνηγά το γιακαρέ για το δέρμα του, το οποίο και χρησιμοποιεί παράνομα στη βιομηχανία που την έκανε διάσημη. Ο κεντρικός ήρωας, ένας νεαρός ασφαλιστής που ζει στην Ελβετία, αποστέλλεται από την εταιρεία του για να διαλευκάνει τον φόνο του τελευταίου μεγιστάνα της ιταλικής φίρμας και μπλέκεται με την κόρη του, μια ακτιβίστρια αντίθετη στα εγκλήματα που έχει διαπράξει η εταιρεία του πατέρα της και γνώστρια του ιδιαίτερου πολιτισμού της φυλής των Αναρέ. Πλούσιο σε οικολογικά και ανθρωπιστικά μηνύματα αλλά και με πολύ καλοστημένη πλοκή, το Γιακαρέ είναι μια άρτια νουβέλα, δομημένη στο ύφος του αστυνομικού μυθιστορήματος. Όσο πλησιάζει προς το τέλος, και όσο οι πληροφορίες για την παράξενη φυλή των Αναρέ πυκνώνουν, το κείμενο αποκτά μια μυστηριακή διάσταση με ενδιαφέρουσες ανθρωπολογικές και πολιτικές προεκτάσεις.

Κινούμενα αενάως ανάμεσα στον χρόνο και τον χώρο, τον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την Λατινική Αμερική, στοιχειωμένα από πόλεις, τόπους και ποιητές, τα κείμενα του Sepulveda διαπνέονται τόσο από μια πηγαία ερωτική διάθεση, όσο και από μια οξεία αίσθηση του παράδοξου, πίσω από την οποία δονείται μια ευαίσθητη και οικουμενική συνείδηση.

Κώστας Κατσουλάρης, «ΤΟ ΒΗΜΑ», 14-03-1999