0
Your Καλαθι
Μαζεύω λευκοπόρφυρο
Έκπτωση
10%
10%
Περιγραφή
Μενεξεδένιο το αίμα τ' ουρανού
Τότε εκείνοι πονούν
και βράχια γίνονται οι γροθιές
που σφίγγουν το άδικο
μήπως πάψει ν' ανασαίνει.
Κραδαίνει η θέληση το νου
κι η λάμψη του αυγερινού
πάνω στα χέρια τους φυτρώνει
στα μάτια τους κυλάνε
της νύχτας οι αστροπλημμύρες.
Στ' ασίμωτα περάσματα
πνοές δροσίζουνε τους δρόμους,
τ' αθώρητα παιδιά βροντή
αντέχουνε στους ώμους
παλιές φοβέρες λησμονούν,
σε χρόνια που στέριωσαν
κάτω από τη σίγουρη πέτρα.
Και να που έβαψαν με πρωτοσκότι
το βρόντημα της φωνής τους
και το γέλιο μας δες πώς γειτονεύει
τώρα που 'γινε μενεξεδένιο
το αίμα τ' ουρανού.
Τότε εκείνοι πονούν
και βράχια γίνονται οι γροθιές
που σφίγγουν το άδικο
μήπως πάψει ν' ανασαίνει.
Κραδαίνει η θέληση το νου
κι η λάμψη του αυγερινού
πάνω στα χέρια τους φυτρώνει
στα μάτια τους κυλάνε
της νύχτας οι αστροπλημμύρες.
Στ' ασίμωτα περάσματα
πνοές δροσίζουνε τους δρόμους,
τ' αθώρητα παιδιά βροντή
αντέχουνε στους ώμους
παλιές φοβέρες λησμονούν,
σε χρόνια που στέριωσαν
κάτω από τη σίγουρη πέτρα.
Και να που έβαψαν με πρωτοσκότι
το βρόντημα της φωνής τους
και το γέλιο μας δες πώς γειτονεύει
τώρα που 'γινε μενεξεδένιο
το αίμα τ' ουρανού.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις