Foscolo ο φιλόπατρις

Το βιβλίο της Μαρίας Σγουρίδου είναι μια σιωπηρή αποκατάσταση του μεγάλου Ούγου Φώσκολου (1778-1927) στην Ελλάδα. Διότι αποκαλύπτει την οφειλή και συνάμα μια δόση ενοχής της λογοτεχνίας μας για τον εθνικό ποιητή της Ιταλίας, τον Ζακύνθιο Φύσκολο. Μπορεί να έγινε γρήγορα αντιληπτή η απώλεια του φιλοπάτριδος αυτού, όμως η πανελλήνια θεώρηση της σημασίας του έργου του για την Ελλάδα άργησε. Οι Επτανήσιοι, κατεξοχήν οι συμπατριώτες του Ζακύνθιοι, αντιλήφθηκαν το κύρος του και επιδίωξαν τον επαναπατρισμό του, αλλά τόσο οι πολιτικοκοινωνικές συνθήκες όσο και η μεγάλη προσφορά του στην Ιταλία καθόρισαν την πολιτογράφησή του, και όχι αδίκως, στο πάνθεο των Ιταλών λογοτεχνών και των μεγάλων προσωπικοτήτων. Η συγγραφέας αφήνει σιωπηρά να φανεί ο πόνος της απώλειας στο ογκώδες βιβλίο της, δεύτερη επαυξημένη, ποσοτικά και ποιοτικά, έκδοση, με προσθήκες που δεν συμπληρώνουν απλώς ελλείψεις, αλλά διαμορφώνουν πολύ σφαιρική εικόνα για το πώς αντιμετωπίστηκε και αντιμετωπίζεται στις ημέρες μας ο Φόσκολος. Αυτή είναι η συνθετική προσφορά του έργου της, το μήνυμά του, με τη σιωπηρή επίσης προτροπή να θυμόμαστε τον Ούγο Φόσκολο και να ανάβουμε ένα κεράκι και σε αυτού τη μνήμη. Η Μαρία Σγουρίδου δεν ανθολογεί απλώς. Σχολιάζει, αναλύει, συγκρίνει, κρίνει και συμπεραίνει.