Δεσμώτης

Δύο φίλοι, ο Νήφος και ο Κάλλιος. Ο Νήφος εκμυστηρεύεται στον Κάλλιο πως δεν έχει χρήματα για να πληρώσει τη δόση του δανείου του. Ο Κάλλιος προσφέρεται να του τα δανείσει. Ο Νήφος δέχεται και σε ένδειξη ευγνωμοσύνης προθυμοποιείται να αναλάβει κάποιες εργασίες ανακαίνισης στο σπίτι του Κάλλιου και της γυναίκας του Πύρρας. Παίρνει άδεια από τη δουλειά του. Η άδεια τελειώνει, οι δουλειές όχι. Το ίδιο και οι απαιτήσεις του δανειστή προς τον οφειλέτη. Το άτυπο συμβόλαιο μεταξύ των δύο φίλων σταδιακά εξελίσσεται σε σχέση υποτέλειας, χωρίς ποτέ να παραβιάζονται οι κανόνες της αστικής ευγένειας. Μόνη παράφωνη νότα σε αυτό το εύρωστο νοικοκυριό που πλάθει και φιλοξενεί ευσυνείδητους πολίτες είναι η φωνή της Πεταλίας, κόρης του Κάλλιου και της Πύρρας: "Ποτέ δεν θα σ' αφήσουν να φύγεις. Τώρα είσαι αιχμάλωτός τους, όπως κι εγώ". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
"Πίσω από τις λέξεις του "Δεσμώτη" κρύβονται δεκάδες σύμβολα και κρυφά νοήματα που αποκαλύπτονται σταδιακά, καθώς η δραματική κορύφωση χτίζεται με μια τεχνική κλιμακούμενης έντασης. Το χρέος του οφειλέτη στον πιστωτή, του παιδιού στον γονιό και του ατόμου στην κοινωνία αποτελούν τους δραματουργικούς πυλώνες. Ο οφειλέτης υφίσταται ένα ταπεινωτικό μαρτύριο, ενώ την ίδια στιγμή το μαρτύριο αυτό μοιάζει με ευεργεσία". (Σοφία Καραγιάννη, σκηνοθέτις)