Εις πεδίον Άλφα Κενταύρου

“Δεν θα μπορούσα να ισχυριστώ πως είμαι ποιητής… πως θα μπορούσα άλλωστε όταν αυτό απαιτεί τη σύγκριση με μεγέθη θεόρατα της σκέψης και του λόγου.

Πως θα μπορούσα εγώ να μιλήσω για ποίηση…

«Είναι πολύ υψηλή της ποιήσεως η σκάλα» .

Ίσως αν μου το ζητούσαν, να αυτοχαρακτηριζόμουν ως αναζητητής, αναζητητής του ανεξήγητου, ταπεινός ζητιάνος επίγνωσης του εσώκοσμου και της ατέρμονης ροπής προς την ανυπαρξία της ύπαρξης.

Ίσως βαφτίζοντας την έκφραση μου «ποιητική» να προσπαθώ να αδειάσω τα φορτία του είναι μου, ίσως να θέλω να κρυφτώ από το κίβδηλο αυτού του κόσμου περιπλανώμενος στα ουτοπικά μονοπάτια του ανικανοποίητου.

Η ποίηση ποτέ δεν είναι κάτι το προσωπικό, δεν ανήκει σε αυτόν που τη γράφει, ανήκει σε όλους και ερμηνεύεται ξέχωρα από τον καθένα, ενίοτε βέβαια χάνεται στη μετάφραση των κάθε λογής «ειδικών» και αυτό είναι το μεγαλύτερο κρίμα της.

Αναρωτιέμαι λοιπόν αν θα κατορθώσω να σας εντυπώσω κάτι, αναρωτιέμαι αν εμπεριέχεται αξία που να πρέπει να αποτυπωθεί.

Αυτό θα το κρίνετε εσείς, ο καθένας ξεχωριστά…

Για αυτή την πρώτη προσπάθεια έκθεσης, κατάθεσης ψυχής καλύτερα, θεωρώ πως παρεκτράπηκα, όχι σε αυτά που γράφω, αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο, η παρεκτροπή. Παρεκτράπηκα εξαιτίας των υπερφίαλων δηλώσεων περί μη έκδοσης από πλευράς μου οποιασδήποτε συλλογής καθώς δεν πίστευα και δεν πιστεύω στην αγοραπωλησία των συναισθημάτων.

Προχώρησα όμως…

Ίσως να αποφάσισα να προχωρήσω σε έκδοση έπειτα από την επίμονη προτροπή επί σειρά ετών των καλών φίλων που έχουν διαβάσει τα πονήματα μου, ίσως στο πρόσωπο των συμπαντικών διαδρομών έπειτα από την αυθόρμητη συμμετοχή μου στην ανθολογία «Όνειρα των Μύθων» να είδα ανθρώπους που έχουν μεράκι να προσελκύσουν το ενδιαφέρον στο κακά τα ψέματα, περιορισμένο αναγνωστικό κοινό «ποιητικού λόγου» κάνοντας ευρύτερα γνωστή ιδιαίτερα την ποίηση του φανταστικού, ίσως απλά και εγώ την ματαιοδοξία μου να ικανοποιώ, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως δεν διεκδικώ δάφνες και σίγουρα όχι την προβολή.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους συνέβαλαν με την στήριξη τους στο να εκδοθεί αυτή η συλλογή, μα ιδιαίτερα θέλω να δοξάσω το «Ένα», το «Απόλυτο», το «Ορθό» που χάρη της αναζήτησης του προέκυψαν παρθένα οράματα παράφορα, σκέψεις και αισθήματα άλογα, που αποτυπώθηκαν στο χαρτί.

Ευχαριστώ για τις στιγμές που θα διαθέσετε προκειμένου να κοινωνήσετε την ψυχή μου.”

Σιγάλας Μακάριος