Ούτε πολύ νωρίς ούτε πολύ αργά

Στη μέση ηλικία, ο άνθρωπος καταλαμβάνεται από ένα πλήθος ανησυχιών και φόβων για την ως τώρα αποτελεσματικότητά του καθώς και για τα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Αν δεν μπορέσουμε να αποδεχθούμε τη μέση ηλικία, δεν θα είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας και δεν θα είμαστε ιδιαίτερα χρήσιμοι ούτε σε εμάς τους ίδιους ούτε στους άλλους.
Μέσα από διαδικασίες και συναισθήματα που ενώνουν το παρελθόν, την παιδική ηλικία με το παρόν αλλά και βλέποντας όλα αυτά που έχουν επιτευχθεί τα προηγούμενα χρόνια, ο ενήλικας στα μισά του δρόμου της ζωής του, μπορεί να αξιοποιήσει τις αμέτρητες ευκαιρίες που παρουσιάζονται για να αναπτυχθεί και να ωριμάσει.
Αλλά αυτό γίνεται μόνο μέσω της αυτοαποδοχής, μέσω της εξερεύνησης στα βάθη του εαυτού αλλά και των βιωμάτων των προηγουμένων ετών. Οι σχέσεις μας με τους άλλους, με την οικογένεια, με τον σύντροφό μας, ο χειρισμός των προβλημάτων και αγωνιών που εμφανίζονται στη μέση ηλικία, χρειάζεται να κατανοηθούν ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε όσο πιο δημιουργικά γίνεται αυτό το σημαντικό στάδιο της ζωής μας.
Η μέση ηλικία είναι μία πραγματική περιπέτεια, που παραμένει ανοιχτή σε όσους θέλουν πραγματικά να τη βιώσουν, μία περιπέτεια ουσιαστικής κατανόησης της ζωής και του εαυτού μας ώστε να πετύχουμε την πραγματική ωριμότητα και ικανοποίηση.