Ο Σαίξπηρ στην εποχή του και στη δική μας ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

"Το αντίθετο του ισχυρισμού ότι ο Σαίξπηρ δεν έχει ιδεολογική τοποθέτηση, είναι το ότι του αποδίδεται μια ιδεολογική τοποθέτηση που υιοθετεί κάποιος για την εποχή του, συνήθως η τοποθέτηση του κριτικού. Κάποιες φορές, ο ισχυρισμός ότι ο σαίξπηρ δεν έχει ιδεολογική τοποθέτηση, αποδεικνύεται πως στην πραγματικότητα πως είναι η άλλη όψη του ισχυρισμού ότι η τοποθέτησή του είναι αυτή που επιχειρεί κάποιος, όπως στην περίπτωση του Έσλιν, ότασν χαιρετίζει την ανακάλυψη του Κοτ, ότι ο Σαίξπηρ ήταν ένας υπαρξιστής --αναφορικά τουλάχιστον με τον εικοστό αιώνα-- πράγμα άλλωστε, που μετρά για μας πιο πολύ. Ο Σαίξπηρ όμως, δεν είναι σύγχρονός μας. Είναι ένας Ελισαβετιανός. Η σημασία του για μας δεν έγκειται στην ιδεολογική του τοποθέτηση, αλλά στη συγκινησιακή εμειρία που μας μεταδίδει μέσα από τα έργα του".


Τα δοκίμια του βιβλίου αυτού συνδέονται μεταξύ τους με κάτι βασικό και κοινό: με την πεποίθηση πως, όσο καλύτερα κατορθώνουμε να καταλάβουμε τον Σαίξπηρ της Ελισαβετιανής εποχής, τόσο μεγαλύτερη σημασία αποκτά για την εποχή μας. Πρέπει να προσπαθούμε, όσο περισσότερο γίνεται - ποτέ δεν το κατορθώσαμε εντελώς - να καταλάβουμε πως ανταποκρινόταν στον Σαίξπηρ ο νοήμονας κι αισθαντικός θεατής του κοινού, για το οποίο έγραφε. Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο θα είμαστε αληθινοί προς τον Σαίξπηρ και μόνο έτσι θα είναι γνήσια, και όχι τεχνητή, η ορθότητα των διαπιστώσεων που εντοπίζουμε στα έργα του.