Η εξωτερική πολιτική του Αλή Πασά των Ιωαννίνων.

Οι θρύλοι για τον φοβερό Αλήπασια και τα χνάρια του στο Κάστρο σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια, καθώς τριγυρίζαμε, μισοπαίζοντας - μισοεξερευνώντας, και με το δέος πάντα στην καρδιά, τα δρομάκια και τα τείχη του Κάστρου. Πολλά χρόνια αργότερα θα ξανάπιανα, ερευνητικά πια, τον Αλήπασια και τις σχέσεις του με τους Ευρωπαίους, στην πρώτη μου εργασία.
Με τον καιρό, ασχολήθηκα και με άλλες όψεις των σχέσεων των Ευρωπαίων με τον υπόδουλο Ελληνισμό. Κάθε τόσο, όμως, ξαναγυρνούσα στον Αλήπασια, με κάθε ευκαιρία, και κυρίως μελετώντας και αποδελτιώνοντας το σπουδαίο αρχείο Pouqueville.
Έφτασα κάποτε να έχω χιλιάδες δελτία και κάμποσες ιδέες, αλλά πάντα κάτι μου ξέφευγε, καθώς δεν ήξερα τι να πιστέψω και τι όχι από τα λόγια του γάλλου προξένου. Με τον καιρό, τα δελτία μάζευαν σκόνη και οι ιδέες ξεθώριαζαν, για να επανέλθουν με άλλη μορφή.
Κάποτε ένιωσα πως χρειαζόταν τόλμη ή και αποκοτιά στην αναζήτηση μεθόδων και εργαλείων, για να δαμαστεί ένα υλικό με πολλές "τρύπες", αλλά και συνεχή ροή πληροφοριών. Την αποκοτιά την αποκτάει κανείς -κι αυτό είναι ένα κέρδος του δασκάλου- συζητώντας με τα νέα παιδιά παρεμφερή, και άσχετα φαινομενικά, προβλήματα. Κάτι τέτοιο έπαθα ίσως και εγώ. Κι αν είναι έτσι, είμαι ευγνώμων στους φοιτητές μου.

Γ.Α.Σ. (Από τον πρόλογο)