Το νόημα του καλού

Ξεκίνησα αυτή την εργασία με την επιδίωξη να ανοίξω την πόρτα του Καλού. Φθάνοντας στο τέλος, συνειδητοποιώ τώρα ότι οι προθέσεις μου δεν συνιστούσαν παρά ευσεβείς πόθους. Το μόνο που πέτυχα ήταν να στέκομαι απέξω -όπως στην ιστορία του Κάφκα ο άνθρωπος στέκεται έξω από την πόρτα του Νόμου- και να ασχολούμαι με τις ιδιότητες του Καλού, όπως και ο ήρωας στην παραπάνω ιστορία ασχολείται με τους ψύλλους στο γιακά του φύλακα, ελπίζοντας ότι οι ψύλλοι θα πείσουν τον φύλακα να τον αφήσουν να περάσει. Αλλά το πρώτο βήμα έχει γίνει: έχω αρνηθεί επιτέλους τον αμλετικό μου εγωκεντρισμό και έχω μπει στην πορεία ενός δονκιχωτικού ιδεώδους.

Ίσως, η μόνη δυνατότητα σύλληψης της αναφοράς του Καλού να μορφοποιείται υποθετικά και να εκφράζει ένα πλατωνικό ιδεώδες: αν συλλαμβάνουμε το Καλό, τότε ο λόγος είναι αληθής, όπου αληθής λόγος είναι ορθός λόγος. Ίσως, επίσης, αυτή η υποθετική πρόταση να είναι η μόνη γέφυρα προς το Καλό. Αλλά δεν μπορούμε να σταματήσουμε εκεί. Πρέπει να περάσουμε σε αυτό που θα προσδιορίσει τη θέση μας μέσα στον κόσμο: στην Πράξη.