Δοκίμιο περί πατριωτισμού 1817

Αι δυνάμεις και ενέργειαι του αληθούς Πατριώτου ανήκουσιν εις οποιανδήποτε εποχήν της ζωής, εις οποιανδήποτε κατάστασιν, εις οποιασδήποτε περιστάσεις και αν ευρίσκηται, δεν ενεργεί παρά δια το κοινόν καλόν προς υποστήριξιν ή υπεράσπισιν του Έθνους του, προς φωτισμόν των ομογενών του και υπέρ της εσωτερικής ευδαιμονίας, και υπέρ εξωτερικής λαμπρότητος και δόξης της πατρίδος του. Ο αληθής Πατριώτης ηξεύρει να εκτιμά την αξιότητα των λοιπών ομογενών του, να σέβεται τας προσωπικάς των άλλων αρετάς, και, χρείας τυχούσης, δεν δυσκολεύεται να παραδώση την διοίκησιν της ιδίας του τύχης, και της ευδαιμονίας του Έθνους ολοκλήρου εις αξιωτέρους και νουνεχεστέρους του' τους αμαθείς, δειλούς ή οκνηρούς ομογενείς του δεν αποστρέφεται ως βδελύγματα, αλλά προσπαθεί με τα όπλα του λογικού, και το ίδιόν του παράδειγμα να οδηγήση εις την ευθείαν οδόν των χρεών των, και από σεσηπότα μέλη να τ' αποκαταστήση εύτονα και χρήσιμα εις την ευκινησίαν της όλης μηχανής του εθνικού σώματος.