Απόδοση δικαιοσύνης

Ένας χημικός βιομηχανικός κολοσσός αναθέτει στον εξηντάρη ντετέκτιβ Ζελμπ να ανακαλύψει τον χάκερ που αναστατώνει το δίκτυο υπολογιστών της εταιρίας. Ερευνώντας την υπόθεση, ο άσχετος στην πληροφορική Ζελμπ έρχεται αντιμέτωπος με το ίδιο του το παρελθόν, τότε που ήταν εισαγγελέας των ναζί. Και αποδίδει μια παράξενη δικαιοσύνη για τους δυο φόνους όπου τον εμπλέκουν εν αγνοία του. Όπως στο Διαβάζοντας τη Χάννα έτσι κι εδώ ο Σλινκ (μαζί με τον Ποπ) ξύνει τις πληγές της μεταπολεμικής Γερμανίας, αφήνοντάς μας να δούμε την αθέατη πλευρά του γερμανικού θαύματος.





ΚΡΙΤΙΚΗ




Η «Απόδοση δικαιοσύνης» έχει ως αφηγητή τον Γκέρχαρτ Ζελμπ, πρώην εθνικοσοσιαλιστή και εισαγγελέα στην υπηρεσία του Τρίτου Ράιχ, ο οποίος ασκεί το άχαρο επάγγελμα του ιδιωτικού ντετέκτιβ. Αναλαμβάνοντας να βρει τον χάκερ που αναστατώνει το δίκτυο υπολογιστών μιας μεγάλης χημικής βιομηχανίας, έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν, το δικό του και εκείνο του κουνιάδου του Κάρτεν, διευθυντή στην επιχείρηση, παλιού στελέχους των Ες-Ες. Η αποστολή του ολοκληρώνεται με την ανακάλυψη του δολιοφθορέα, ενός υπαλλήλου στην κρατική υπηρεσία ελέγχου βιομηχανικών ρύπων, όχι όμως και η έκβαση της ιστορίας, αφού ο αινιγματικός δράστης πεθαίνει σε μυστηριώδες τροχαίο. Πρόκειται για ατύχημα ή για έγκλημα; Ποιος τον σκότωσε και γιατί;

Ο Ζελμπ, άντρας μοναχικός και ακέραιος ­ ζει με τον γάτο του και βλέπει κατ' οίκον ταινίες στο βίντεο ­, ένας Φίλιπ Μάρλοου στη γερμανική εκδοχή του, προσπαθεί να εξιχνιάσει τον περίεργο θάνατο με τη βοήθεια της φίλης του αποθανόντος, εργαζομένης στην ιστορική βιομηχανία. Ταυτόχρονα επιχειρεί να ανασυνθέσει την εποχή της νιότης του, όταν θεωρήθηκε συνυπεύθυνος για την εκτέλεση ενός επιστήμονα ο οποίος κατηγορήθηκε για διαφθορά και καταπάτηση των νόμων περί φυλετικής καθαρότητας, επειδή σχετίστηκε ερωτικά με Εβραία. Ο ντετέκτιβ, ταλανιζόμενος από αισθήματα ενοχής και τύψεις, οδηγείται στην απόδοση μιας παράδοξης δικαιοσύνης για δύο φόνους στους οποίους ενεπλάκη εν αγνοία του. Επιπλέον, ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με το ένοχο παρελθόν ­ είναι η προσωπική του εξιλέωση.

Οπως στο «Διαβάζοντας στη Χάννα», όπου η ερωτική σχέση ενός εφήβου με μια μεγαλύτερή του γυναίκα δίνει στον Σλινκ την ευκαιρία να πραγματευτεί το θέμα της ενοχής, έτσι και εδώ ο συγγραφέας (μαζί με τον Ποπ) ξύνει τις πληγές της μεταπολεμικής Γερμανίας, δείχνοντας στους αναγνώστες του την αθέατη πλευρά του περιώνυμου γερμανικού θαύματος. Οι δύο νομικοί, χρησιμοποιώντας ως όχημα την αστυνομική πλοκή, θέλουν να καταδείξουν τη συλλογική εγκληματικότητα και να θέσουν επί τάπητος σύγχρονα προβλήματα, όπως η δικαιοσύνη, η παιδεία, η οικολογία, η βιομηχανική ρύπανση. Θεωρούν πως για ό,τι συνέβη στην πατρίδα τους από το 1933 ­ έτος ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία ­ ως το 1945 ­ χρονιά κατάρρευσης του ναζισμού ­ συνυπεύθυνοι ήταν όλοι οι Γερμανοί. Επιπλέον, πιστεύουν ότι η λήθη που επέβαλαν οι μεταπολεμικές γερμανικές κυβερνήσεις αποτέλεσε το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε ο σημερινός γερμανικός κολοσσός, το κράτος που φαίνεται ότι προτιμά να «ξεχνά» τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του.



ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

ΤΟ ΒΗΜΑ, 24-01-1999


Και η αστυνομική πλοκή είναι απλώς μια φόρμα για να μας μιλήσει για τα αγαπημένα του θέματα: τη δικαιοσύνη, την παιδεία, την οικολογία και προπάντων για την ατομική ευθύνη.