Πεθαίνοντας

Με την πρώτη κιόλας αριστουργηματική του νουβέλα, «Πεθαίνοντας» (1892), ο Αρθουρ Σνίτσλερ αποκαλύπτεται δεινός γνώστης της ανθρώπινης ψυχής. Ο έρωτας κι ο θάνατος είναι τ' αγαπημένα θέματα αυτού του κατ' εξοχήν ανατόμου της βιεννέζικης κοινωνίας των αρχών του αιώνα μας. Η ιστορία που μας διηγείται είναι απλή: ένα νεαρό ζευγάρι ερωτευμένων βρίσκεται αντιμέτωπο με τον θάνατο. Ο άντρας, ο Φέλιξ, μαθαίνει ότι είναι αγιάτρευτα άρρωστος κι ότι πολύ γρήγορα θα πεθάνει. Η αφοσίωση της αγαπημένης του Μαρί δεν του αρκεί. Θέλει να τον ακολουθήσει κι εκείνη, να πεθάνουν κι οι δυο μαζί. Η Μαρί στην αρχή δέχεται, έπειτα όμως η χαρά της ζωής την κερδίζει. Το λιτό, ραφινάτο γράψιμο, η λεπτή ειρωνεία και προπάντων η ψυχογραφική ικανότητα του Σνίτσλερ τον τοποθετούν επάξια στο χώρο των μεγάλων νεορομαντικών της εποχής του.