Υπερβαίνοντας τα όρια

Ποια είναι η σχέση μεταξύ της αρχής της συμπληρωματικότητας και της αποδόμησης; Τι είδους επιρροή άσκησε η σκέψη του Ντεριντά στις σύγχρονες ερµηνείες της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας; Ποια είναι η συνεισφορά του Λακάν στην κατανόηση της διαφορικής τοπολογίας και της Ιριγκαρέ στη µηχανική των ρευστών; Ποιες συνέχειες µπορούν να εντοπιστούν ανάμεσα στην κβαντική µηχανική και τη µεταµοντέρνα επιστηµολογία; Τι είδους ανάλυση θα µας επέτρεπε να µετατρέψουµε τη θεωρία καταστροφών σε εργαλείο ριζοσπαστικής πολιτικής δράσης;

Η απάντηση του Σόκαλ στα παραπάνω ερωτήματα είναι καμία. Με ένα άρθρο-παρωδία το οποίο δηµοσιεύει το 1996 στο ακαδηµαϊκό περιοδικό µεταµοντέρνων πολιτισµικών σπουδών Social Text, ο Σόκαλ σατιρίζει προκλητικά τον µεταµοντέρνο λόγο περί επιστήµης. Η υπόθεση παίρνει διαστάσεις σκανδάλου και μεταξύ άλλων, ο Ντεριντά απαντά δηµόσια στον Σόκαλ αποκαλώντας τον «θλιβερό». Ο Σόκαλ επιμένει ξεκάθαρα στη θέση του: «Προσκαλώ όποιον πιστεύει ότι οι νόµοι της φυσικής είναι απλά κοινωνικές συµβάσεις να υπερβεί αυτές τις συµβάσεις από το παράθυρο του διαµερίσµατός µου. Μένω στον εικοστό πρώτο όροφο».