Λευκαδίτικα διηγήματα

Ένας τσοπάνης Λευκαδίτης νικάει τον Σπύρο Λούη στον Μαραθώνιο, αλλά δεν το γράφει η Ιστορία! Ο μεγαλύτερος Έλληνας κλαρινίστας είναι Νιοχωρίτης, όμως έκανε καριέρα με άλλο όνομα, κι αφορμή γι’ αυτό στάθηκε ένα έγκλημα. Μια Εγγλέζα, που έγινε χωριάτισσα, δοκιμάζει την πίστη της με το «κλήμα Λάζαρος». Η σατιρική εφημερίδα «Ελεύθερος Μουνοσπάστης» αναστατώνει την μικρή κοινωνία ενός χωριού. Μια «πεταλούδα» της νύχτας μιλάει την γλώσσα των αγγέλων. Ένας δάσκαλος κουβεντιάζει με τα πουλιά. Το ελαφάκι που κλαίει. Το εργοστάσιο τενεκέδων. H γυναίκα με την κατσικούλα. Η κουμπαριά των γύφτων. Το χωριό με τις γάτες. Ο φτωχός που θέλησε να δανείσει τον Ωνάση…

Αυτές και άλλες ιστορίες αποτυπώνονται στις σελίδες του βιβλίου, με πλωτή γέφυρα ανάμεσά τους την αλαφροΐσκιωτη Λευκάδα.

«Αν τύχει να ’σαι από νησί, αν τρέχει αρμύρα μες στις φλέβες σου κι όχι αίμα, αν βάρκα ήταν η κούνια σου και κύμα το νανούρισμά σου, κοχύλια τα παιγνίδια σου και προσφορίτες κι αχιβάδια, πες πως ετούτες οι γραμμές είναι σανίδες στο καρνάγιο, που προσπαθώ μ’ αυτές να φκιάξω ένα καράβι να σε ταξιδέψω…»