Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας

Πρέπει να εξαπατάς το λαό για το καλό του; Ιδού το καίριο ερώτημα που θέτει, σε σατιρικό τόνο, το παρόν φυλλάδιο που αποδόθηκε στον Jonathan Swift (1667-1745). Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας είναι όντως "η τέχνη να υποβάλλεις στο λαό σωτήρια ψεύδη με κάποιο καλό σκοπό". Τέχνη λεπτή που διέπεται από τους κανόνες ενός σοφού υπολογισμού, του οποίου το κείμενο παρέχει τις βάσεις: να προνοείς ώστε τα ψέματα να μην υπόκεινται σε κανενός είδους επαλήθευση· να μην υπερβαίνεις ποτέ τα όρια της αληθοφάνειας· να ποικίλλεις την απάτη επ' άπειρον· να τελειοποιείς την παραγωγή των πολιτικών ψευδολογιών ιδρύοντας "Ψευδολογικές εταιρείες". Αυτοί είναι μερικοί από τους νόμους του αληθούς ψεύδους που κρίνονται απαραίτητοι για την εκπαίδευση ενός Ηγεμόνα. Η σύντομη αυτή πραγματεία, που απηχεί, με τρόπο ειρωνικό, το μάθημα του Machiavelli, διατηρεί στο ακέραιο την επικαιρότητά της : παραδόξως, το ψέμα του σήμερα μοιάζει με το ψέμα του χθες. Η τέχνη της πολιτικής ψευδολογίας παρέχει έτσι την ταπεινή της συμβολή στις πολιτικές συζητήσεις των ημερών μας και στις "συναλλαγές" που τις διαταράσσουν. Παρ' όλ' αυτά, κάθε αναλογία με παλαιότερα, τωρινά ή μελλοντικά πρόσωπα ή κόμματα δεν είναι παρά καρπός της τύχης.
Η "παραδοξότατη" αυτή πραγματεία δημοσιεύτηκε το 1733 στο Άμστερνταμ σε γαλλική μετάφραση. Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς βιβλίο, αλλά άνοιγμα καταλόγου συνδρομητών για δύο τόμους που επρόκειτο να παρουσιαστούν σε λίγο με τον ίδιο τίτλο.
Η παρούσα μετάφραση βασίζεται ακριβώς στο κείμενο της παραπάνω έκδοσης και συνοδεύεται από εισαγωγή του Jean-Jacques Courtine, καθηγητή του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας.