Ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα στο Ελληνικό Σύστημα Υγείας

Η υγεία και ευρύτερα η κοινωνική πολιτική, αποτελούσαν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Η προσπάθεια θεμελίωσης και ανάπτυξης του Κράτους Πρόνοιας, αναδείχθηκε σε κύριο χαρακτηριστικό της μεταπολιτευτικής περιόδου -με πληθώρα αντιφάσεων και πολιτικών αντιπαραθέσεων- φαινόμενο το οποίο εξηγεί σε κάποιο βαθμό τις ταλαντεύσεις και κατά συνέπεια τις στρεβλώσεις οι οποίεες παρατηρήθηκαν στην προσπάθεια οικοδόμησής του.
Από τη δεκαετία του '80 και μετά, ο υγειονομικός τομέας στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από σημαντική μεγένθυση των ανθρώπινων, υλικών και οικονομικών πόρων και σηματοδοτείται από δύο αντίθετης προέλευσης κα προσανατολισμού μεταρρυθμίσεις. Συγκεκριμένα, κατά την περίοδο της διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους επιχειρήθηκε η θεσμοθέτηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας με βάση τη φιλοσοφία της συλλογικής κάλυψης των κοινωνικών αναγκών, ενώ στη συνέχεια στα πλαίσια της φιλελεύθερης διοίκησης, χαρακτηρίζεται από μια στροφή προς την εισαγωγή ενός μεικτού ανταγωνιστικού υγειονομικού τομέα ο οποίος βασίζεται στη διαχείριση μέσω ιδιωτικοοικονομικών τεχνικών , τάση η οποία απεδείχθη ισχυρή σε ολόκληρη τη μετέπειτα περίοδο.