Γκας ο γκάνγκστερ ΜΕΤΑΧΕ1ΡΙΣΜΕΝΟ

Με λένε Γκάς. Κώστα με βάφτισαν, όμως τριάντα τόσα χρόνια δεν
το έχω ακούσει αυτό το όνομα, όλοι Γκάς με φωνάζουν. Μου το
κόλλησαν ένα βράδυ που έπαιζαν σινεμά στην πλατεία και βλέπαμε
ένα αστυνομικό έργο. Γκάς ο γκάνγκστερ, έτσι λέγανε όλοι το
παλληκαράκι και παρόλο που δεν είχε σκοτώσει κανέναν, εκείνοι
τον σκότωσαν. Γκάς ο γκάνγκστερ, έτσι είπανε και μένα, γιατί
όλοι περίμεναν πως κάποτε θα σκοτώσω ή θα με σκοτώσουν. Και με
έδιωξαν από το χωριό. Με έστειλαν στη Γερμανία στον πατέρα μου,
που ούτε τον ήξερα ούτε με ήξερε.


-----------------


Ο Α. Σουρούνης επανέρχεται με ένα μυθιστόρημα εφ' όλης της ύλης, όπου συγκεντρώνει κατορθώματα ερωτικά, συγγραφικά και άλλα από τα χρόνια της περιπλάνησης και τα ποικίλα επαγγέλματα με τα οποία καταπιάστηκε, συμπεριλαμβανομένου και του τζόγου. Πάντα κυνικός και αθυρόστομος, ζωντανεύει τον κόσμο των ελλήνων μεταναστών της δεκαετίας του '60 σε Κολονία, Φραγκφούρτη, Αμβούργο, Μόναχο και αλλαχού της Γερμανίας. Ενώ στο δεύτερο μισό του βιβλίου μπαρκάρει σε ένα «αθάνατο» Liberty που φόρτωνε ζάχαρη στην Κούβα και κάρβουνο στην Πολωνία· ένα ταξίδι με τη «Μαρίκα Λ.» και το παρδαλό τσούρμο της.


Και όμως σε αυτό το βιβλίο ο Α. Σουρούνης φανερώνεται περισσότερο αισθηματίας και εξομολογητικός καθώς επιμένει σε κάποια «καλά συναπαντήματα» της ζωής. Γκασταρμπάιτερ και ναύτες που έσπαζαν τον τσαμπουκά του Γερμανού ή του καπετάνιου. Όλοι τους παλικάρια, πάντα, στο ύψος των περιστάσεων, καταπώς δείχνουν τα παρωνύμιά τους: Τρούμαν, Ύαινα, με κορυφαίο τον Γκας τον γκάνγκστερ. Ωστόσο τα πιο ευλογημένα συναπαντήματα παραμένουν οι ερωτικές συνευρέσεις. Δεινός στις περιγραφές, ο συγγραφέας δεν διστάζει να γίνει λυρικός με σχεδόν επικές εξάρσεις.


Ο Α. Σουρούνης, αν και έχει πλέον ρίξει άγκυρα στην πρωτεύουσα, δείχνει ένας εσαεί περιπλανώμενος συγγραφέας που μυθοπλάττει με βουλιμία για πάσης φύσεως ξεφάντωμα.

ΤΟ ΒΗΜΑ