Ο χορός των ρόδων

Το Λεωφορείο του Καζίνο ξεκινούσε απο την ανατολική πλευρά του σιδηροδρομικού σταθμού της Φραγκφούρτης, απο ένα δρόμο που τον χρησιμοποιούσαν συνήθως ξένοι και είχε ένα μόνο πεζοδρόμιο. Ήταν ένας δρόμος ταπεινός με μικρά μαγαζάκια στο μοναδικό του πεζοδρόμιο, που πουλούσαν μικρά αντικείμενα ικανοποιώντας μικρές ανθρώπινες επιθυμίες. Ο Νούσης έφευγε σχεδόν πάντα με το πρώτο λεωφορείο γύρω στις δυόμισι το μεσημέρι και γύριζε σχεδόν πάντα με το τελευταίο γύρω στις δυόμισι τη νύχτα. Όση ώρα το περίμενε μπορούσε να χαζεύει τις φορτωμένες βιτρίνες με τους παράξενους αναπτήρες, τα μαχαίρια,
τις σιδερένιες γροθιές, τα ραδιοφωνάκια, τις πίπες και τα ανατολίτικα πακέτα τσιγάρα, περπατώντας είκοσι μέτρα πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο. Αυτό το πρώτο λεωφορείο το χρησιμοποιούσαν συνταξιούχοι, άρρωστοι και σχιζοφρενείς. Εκτός απο τους πρώτους, που δεν είχαν τι καλύτερο να κάνουν και ήθελαν να παρακολουθήσουν τις βραδυνές σειρές στην
τηλεόραση, σ' αυτό ανέβαιναν οι παθιασμένοι με τον τζόγο και οι ηλίθιοι, που είχαν κερδίσει την προηγουμένη και πίστευαν ότι η καλή τους τύχη θα τους καρτερούσε εκεί που την είχαν παρατήσει.