Ο θάνατος του Βισνού

Ινδία. Μια χώρα γεμάτη πάθη, φανατισμούς και καυτά χρώματα. Μια χώρα όλο μυστήριο όπου όλα μπορούν να συμβούν.
Σε μια μικρή πολυκατοικία της Βομβάης, πραγματική μικρογραφία της πολύβουης Ινδίας, ζουν άνθρωποι κάθε είδους, τόσο όμοιοι και τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους. Και η ζωή τους, με τους καβγάδες, τα πάθη τους, τις διαφορετικές θρησκευτικές αξίες τους, είναι μια ακριβής εικόνα της πολυμορφίας λαών και θρησκειών στη χώρα αυτή.





Ένας υπερήλικας υπηρέτης ψυχορραγεί στις σκάλες μιας πολυκατοικίας της Βομβάης. Το όνομά του παραπέμπει στο θεό των δέκα ενσαρκώσεων, τον εγγυητή της αρμονίας του κόσμου, σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση - λέγεται, και εκείνος, Βισνού. Ο επικείμενος θάνατος αυτού του «στοιχειού της πολυκατοικίας» δίνει στο συγγραφέα την αφορμή να τρυπώσει στα διαμερίσματα του κτιρίου, να συναντηθεί με τους ενοίκους τους, ινδουιστές και μουσουλμάνους αγνωστικιστές, να μας μιλήσει για τα πάθη και τα μίση τους, για τις θρησκευτικές ανησυχίες και τις βιοτικές τους μέριμνες, για τις αγωνίες και τις ευτελείς τους αντιπαλότητες, μ' άλλα λόγια για την καθημερινότητά τους που, αν και ασήμαντη, συνθέτει με τις ψηφίδες της το πολύχρωμο μωσαϊκό των λαών και τη θρησκειών της σημερινής Ινδίας. Παράλληλα, ωστόσο, ο Μανίλ Σουρί (ένας ακόμη σημαντικός, παρ' ότι πρωτοεμφανιζόμενος, Ινδός συγγραφέας που αντλεί από την παράδοση του μεγάλου Ναραγιάν και συμπληρώνει την άκρως ενδιαφέρουσα εικόνα της σύγχρονης ινδικής λογοτεχνίας) καταγράφει τις αναμνήσεις του θνήσκοντος παρία, όλες εκείνες τις αποσπασματικές, θρυμματισμένες εικόνες από το παρελθόν, που επιστρέφουν στις ύστατες ώρες του Βισνού και ορίζουν την πνευματική του αναζήτηση πριν από το τέλος. Σατιρικό, αλλά ποτέ κοινωνικά καταγγελτικό, χυμώδες και κινηματογραφικό, κωμικό και συνάμα μελαγχολικό, το μυθιστόρημα του Σουρί κερδίζει σε βάθος και πνευματικότητα όταν περιγράφει τις στιγμές που ο Βισνού χάνει την επαφή με το σώμα του κι αρχίζει να αφουγκράζεται τον ορυμαγδό του παρελθόντος πέρα από τη σιωπή του επερχόμενου θανάτου. Και είναι ακριβώς αυτές οι στιγμές - πικρή αντίστιξη στις μικρές ζωές των ενοίκων της πολυκατοικίας - που δίνουν στο βιβλίο την ένταση και τη γοητεία του.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 14/12/2001