Μαύρες Ρίζες

«Σαν πρέπει να πεθάνουμε – μην είν’ σαν τα καπριά/Κυνηγητά, φραγμένα σε μεριά ντροπιαστική/ Με γύρω ν’ αλυχτάν’ λυσσάρια, λιμάρια τα σκυλιά/Τη μοίρα περγελώντας μας την τρισκατάρατη./Σαν πρέπει να πεθάνουμε, ω, ας πέσουμε στο χώμα/Τίμια, το ατίμητό μας το αίμα τού κάκου μη χυθεί·/Τότε ως κι αυτά τα τέρατα που τ’ αψηφάμε ακόμα,/Θ’ αναγκαστούν σέβας να δείξουν κι ας είμαστε νεκροί!»
Η παρούσα Ανθολογία μαύρων ποιητών και ποιητριών των ΗΠΑ του Μεσοπολέμου, φιλοδοξεί να αποτελέσει έναυσμα για μια διαρκή γνωριμία του ελληνικού αναγνωστικού κοινού με την έκρηξη, μιας αυθεντικής, πλατιάς, σύνθετης και αντιφατικής καλλιτεχνικής δημιουργίας στους κόλπους της μαύρης διανόησης των ΗΠΑ, στα ζοφερά χρόνια ανάμεσα στον Α ? και Β ? Παγκόσμιο Πόλεμο και των επιπτώσεων της Οκτωβριανής Επανάστασης και της καταλυτικής οικονομικής κρίσης του 1929. Η έκρηξη της κουλτούρας των μαύρων στον Μεσοπόλεμο δεν έφερε την ποθούμενη απελευθέρωση, φυλετική και κοινωνική την οποία προσδοκούσαν, αλλά κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο, με άλλους όρους, τους μαύρους της Αμερικής και να στεριώσει τα θεμέλια για τους μεγάλους αγώνες που αναπτύχθηκαν με τον πόλεμο και οδήγησαν σε σημαντικότατες κατακτήσεις που άλλαξαν ριζικά τη θέση τους στην Αμερική και τον κόσμο ολόκληρο. Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά τα ποιήματα θα καταλάβει πως μιλάμε για ποίηση εκρηκτική, μια ποίηση που «αντιστέκεται». Οι δεκαοκτώ ποιητές της συλλογής είναι αντιπροσωπευτικοί των τάσεων και ανησυχιών που διακατέχουν και εμπνέουν τους μαύρους διανοούμενους και καλλιτέχνες στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Με ποιήματα που δεν περιχαρακώνονται στις φόρμες του μπλουζ τραγουδιού, αλλά η θεματολογία τους ίσως να είναι πιο μπλουζ από πολλούς στίχους τραγουδιών, όπως είναι, για παράδειγμα, τα συγκλονιστικά «Ο γέρο-Λεμ» και «Ανάμεσα στον κόσμο και σε μένα», που αναφέρονται σε σκλάβους και λυντσαρίσματα. Ποιήματα που ενσυνείδητα καταγράφουν τη ζωή των μαύρων, των καταπιεσμένων, των οργισμένων, των επαναστατημένων.