Ο τελευταίος δράκος

Ο δράκος που τον έλεγαν Μουστά Αβηράμ ήταν δυνατός και κακός, μα πάντα αφόρητα διψασμένος. Τόσο διψασμένος που έπινε όσο νερό υπήρχε στο νησί. 'Ετσι, όταν οι διψασμένοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν ν' απαλλαγούν απ' αυτόν, τα ζωντανά του δάσους, ξεσηκωμένα απο τη Χούλα, την πολύ όμορφη βατραχούλα, αποφάσισαν να τον διώξουν. Για το σκοπό αυτό, η κυρά-Κουρτώ η γριά χελώνα ταξίδεψε στον ουρανό, η κυρά-Μαριώ η αλεπού έτρεξε καβάλα στο πιο παράξενο υποζύγιο, ο Κάτης το αγριόγιδο της έδωσε μαθήματα για να μη φοβάται τους γκρεμνούς, ο Σακκάς ο πελεκάνος μεταβλήθηκε σε ιπτάμενη υδροφόρα και οι κραυγές των βατράχων αποδείχθηκαν πολύ, μα πάρα πολύ χρήσιμες. Τα κατάφεραν τελικά; Μήπως και οι αδύνατοι, αν είναι αποφασισμένοι και μονοιασμένοι μπορούν να βγουν νικητές;