0
Your Καλαθι
Οι στίχοι της ανήλιαγης
Περιγραφή
ΑΜΙΛΗΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Φρύδια σμιχτά φοβισμένα μου χείλη
Προσωπίδα πέτρινη πάνω απ’ το λίκνο μου
σπαράζεις, μητέρα
Στις δύσκολες νύχτες δυο τούφες μαλλιά
ξεριζωμένα – στη γης απιθώνεις κι εκεί μένεις
κουτσουράκι από αστραπή καμένο.
Έρχεσαι τότε, αμίλητο ποίημα, λυχναράκι αναμμένο
και θαμποφέγγεις στην άδεια μας κάμαρα.
Με φτερούγες σπασμένες με βρίσκεις
–λαβωμένο γεννήθηκα– προσπαθώ να σε φτάσω.
Σωριάζεσαι λέξεις – στη νύχτα ριγμένες
Στα θεμέλια χτίζεσαι – δεν περιμένεις
Στοιχειώνουν οι στίχοι σου άδικα ψάχνω
«Τράβα καλό μ’ , τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα,
τον κάτω κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα».
Φρύδια σμιχτά φοβισμένα μου χείλη
Προσωπίδα πέτρινη πάνω απ’ το λίκνο μου
σπαράζεις, μητέρα
Στις δύσκολες νύχτες δυο τούφες μαλλιά
ξεριζωμένα – στη γης απιθώνεις κι εκεί μένεις
κουτσουράκι από αστραπή καμένο.
Έρχεσαι τότε, αμίλητο ποίημα, λυχναράκι αναμμένο
και θαμποφέγγεις στην άδεια μας κάμαρα.
Με φτερούγες σπασμένες με βρίσκεις
–λαβωμένο γεννήθηκα– προσπαθώ να σε φτάσω.
Σωριάζεσαι λέξεις – στη νύχτα ριγμένες
Στα θεμέλια χτίζεσαι – δεν περιμένεις
Στοιχειώνουν οι στίχοι σου άδικα ψάχνω
«Τράβα καλό μ’ , τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα,
τον κάτω κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα».
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
