0
Your Καλαθι
Η εκ φύσεως
Έκπτωση
25%
25%
Περιγραφή
Λάμπρος Σπυριούνης (1952-2018) «Άπλωνα τα στιχάκια με τις τρεχούμενες στροφές απ’ το παράθυρο/ Φύσαγε Βαρδάρης, στέγνωναν τα δάκρυα? ψίθυρος εκ διαθήκης»
ΕΡΓΟ Αρ. 21
Παρά πάσαν ελπίδαν σε μένα δόθηκε το διπλάσιο!
Οι φίλοι στριμώχτηκαν στην νόμιμη μοίρα. Διάταξη
Τελευταίας βουλήσεως
Όριζε να βρούμε νερό· στην ανάγκη θ’ αλλάζαμε τον ρού
της ιστορίας· θ’ ανέβαινε το βουνό, θα έμπαινε στην πηγή
Να ξαναβγαίνει δάκρυ
Από την κρήνη. Έτσι θα είχαμε γάργαρες συλλαβές στις Κορυσχάδες.
Με το πλεονέκτημα του δικαιώματος διάλεξα το δώμα
Άπλωνα τα στιχάκια με τις τρεχούμενες στροφές απ’ το παράθυρο
Φύσαγε Βαρδάρης, στέγνωναν τα δάκρυα· ψίθυρος εκ διαθήκης.
Ο Λάμπρος Σπυριούνης, που έφυγε από τη ζωή στις 8.10.2018 σε ηλικία 66 ετών, είναι μια από τις σημαντικότερες φωνές της γενιάς του ’70. Δεν είναι μέχρι σήμερα ευρύτερα γνωστός, επειδή ο ίδιος συνειδητά επέλεξε να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα, προσβλέποντας σε μια μετά θάνατον αναγνώριση του έργου του. Σχεδόν Εν ζωή, υπήρξε μαχόμενος δικηγόρος, και πίστευε ότι μόνον αυτή η ιδιότητά του έπρεπε να είναι η δημοσίως γνωστή.
Στη διάρκεια της ζωής του, η λογοτεχνική παρουσία του εξαντλήθηκε στην έκδοση 7 ολιγοσέλιδων ποιητικών συλλογών, στη συμμετοχή του στο βραχύβιο περιοδικό «Φωνήεν», στην επιμέλεια ενός τόμου ανθολόγησης της ποίησης της Ελένης Βακαλό, σε εισηγήσεις του στο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας, σε ολιγάριθμες δημοσιεύσεις στο περιοδικό Μανδραγόρας και σε ελάχιστες ομιλίες σε εκδηλώσεις που οργανώθηκαν από τον Μανδραγόρα, στη συντακτική επιτροπή του οποίου συμμετείχε χωρίς ωστόσο να αναγράφει το όνομά του στην ταυτότητα του περιοδικού. Σήμερα, εκδίδεται και η ένατη συλλογή του, που ολοκληρώθηκε στη διάρκεια του τελευταίου μήνα της νοσηλείας του με τον τίτλο «Η εκ φύσεως». Εκτός όμως από το δημοσιευμένο έργο του, ο Σπυριούνης έχει αφήσει ένα πλούσιο αδημοσίευτο υλικό, αποτελούμενο από ποιήματα και δοκίμια, σε κάποια από τα οποία απευθύνεται ευθέως στον μελλοντικό ερευνητή του έργου του. Καθώς, πέραν της νομικής παιδείας ο Σπυριούνης ήταν βαθύς γνώστης της ιστορίας της ελληνικής και διεθνούς λογοτεχνίας, στον τομέα της ποίησης, την οποία μελετούσε και παρακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έχοντας ασφαλή κριτικά εργαλεία, πίστευε ακράδαντα στη λογοτεχνική αισθητική αξία του έργου του.
Όμως ακόμα και από το σώμα του σύντομου δημοσιευμένου έργου του, ανάγλυφα προκύπτουν η ποιητική φλέβα και η τεχνική του δημιουργού που αναμφίβολα τον κατατάσσουν στους μεγάλους σύγχρονους έλληνες ποιητές.
Η ποίησή του είναι καθαρή, εικονοπλαστική, με κοινωνική ευαισθησία, βάθος και ουσία, με απόλυτη συναίσθηση του στίχου, της στροφής, της τελικής φόρμας του ποιήματος. Στην ποίησή του είναι παρόντα έντονα γλωσσοκεντρικά στοιχεία, τα οποία συνυπάρχουν με λυρικά. Ο ποιητής προσανατολίζεται σ’ έναν σύγχρονο λυρισμό με επιρροές ή τουλάχιστον αποδοχές τύπου Ελύτη μ’ έναν ωστόσο περισσότερο παιγνιώδη οίστρο και ενδεχομένως με επιδράσεις από τον Μίλτο Σαχτούρη. Αναμφισβήτητα όμως, τις όποιες επιρροές ο ποιητής πέτυχε να τις ενσωματώσει στο δικό του προσωπικό ύφος, το οποίο διαμόρφωσε σχεδόν από το πρώτο του ξεκίνημα.
Στις μέχρι τον θάνατό του εκδόσεις, ο Λ.Σ. απέφευγε συνειδητά να δημοσιεύει φωτογραφία του και στοιχεία σχετικά με το βιογραφικό του και το προηγούμενο έργο του. Καθώς, αυτή 9η ποιητική συλλογή του Λ.Σ. είναι η πρώτη που εκδίδεται μετά τον θάνατό του, οι εκδόσεις «Μ» θεώρησαν ότι σήμερα πλέον ο αναγνώστης δικαιούται να έχει πρόσβαση σ’ αυτά τα στοιχεία. Γι’ αυτόν τον λόγο στην έκδοση περιλαμβάνεται, πλην όλων των παραπάνω στοιχείων, ως επίμετρο, και ένα δοκίμιο που αφορά στην ποιητική του Σπυριούνη, όπως αναδεικνύεται από το μέχρι σήμερα έργο του..
O Λάμπρος Σπυριούνης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του’70 και από τα παλιότερα μέλη της συντακτικής ομάδας του Μανδραγόρα, σχεδόν από το ξεκίνημα του εγχειρήματος πριν 25 χρόνια, γεννήθηκε στην Aρεόπολη Λακωνίας στις 6 Aπριλίου 1952. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Aριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έζησε κι εργάστηκε για 45 χρόνια ως ποινικολόγος στην Aθήνα. Ασχολήθηκε συστηματικά με την ποίηση τα τελευταία 45 χρόνια.
Tου Φιλιρίκ προηγήθηκαν οκτώ ποιήματα που κυκλοφόρησαν σε μονόφυλλα τη διετία 1968-69 και τα οποία ανήκουν στην ενότητα «ειλητό μοίημα
Έχει επιμεληθεί τον συγκεντρωτικό τόμο: «Ελένη Βακαλό Πριν από το Λυρισμό», (εκδ. Συμείον 1981).
Tο 1986 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Φωνη-εν».
Εννέα ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό του από το 1972: Φιλιρίκ(Θεσσαλονίκη, 1972, Aθήνα 19772), Iάννης(Aθήνα, 1978), Πλάγιον ανάλογον μαθήματος γυμναστικής, ή επταλογάκια, σε συλλογική έκδοση με τους Αγγελή Δίπλα και Στέφανο Κατή, ιδιότροπον Συμείον, (εκδ. Συμείον, 1986), Λινό σεντόνι, δίφυλλο ποίημα (εκδ. Συμείον, 1992), Tα Mυστικά ποιήματα 1-7 (εκδ. Μανδραγόρας, 1996), Πολύτροπον, (εκδ. Mανδραγόρας, 2008), Mινιατούρες α΄, (εκδ. Μανδραγόρας, 2008), Τα Μυστικά ποιήματα 8-14, (εκδ. Μανδραγόρας, Μάρτιος 2017), Η εκ φύσεως(εκδ. Μανδραγόρας, Μάρτιος 2019), είναι η τελευταία ποιητική του συλλογή.
ΕΡΓΟ Αρ. 21
Παρά πάσαν ελπίδαν σε μένα δόθηκε το διπλάσιο!
Οι φίλοι στριμώχτηκαν στην νόμιμη μοίρα. Διάταξη
Τελευταίας βουλήσεως
Όριζε να βρούμε νερό· στην ανάγκη θ’ αλλάζαμε τον ρού
της ιστορίας· θ’ ανέβαινε το βουνό, θα έμπαινε στην πηγή
Να ξαναβγαίνει δάκρυ
Από την κρήνη. Έτσι θα είχαμε γάργαρες συλλαβές στις Κορυσχάδες.
Με το πλεονέκτημα του δικαιώματος διάλεξα το δώμα
Άπλωνα τα στιχάκια με τις τρεχούμενες στροφές απ’ το παράθυρο
Φύσαγε Βαρδάρης, στέγνωναν τα δάκρυα· ψίθυρος εκ διαθήκης.
Ο Λάμπρος Σπυριούνης, που έφυγε από τη ζωή στις 8.10.2018 σε ηλικία 66 ετών, είναι μια από τις σημαντικότερες φωνές της γενιάς του ’70. Δεν είναι μέχρι σήμερα ευρύτερα γνωστός, επειδή ο ίδιος συνειδητά επέλεξε να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα, προσβλέποντας σε μια μετά θάνατον αναγνώριση του έργου του. Σχεδόν Εν ζωή, υπήρξε μαχόμενος δικηγόρος, και πίστευε ότι μόνον αυτή η ιδιότητά του έπρεπε να είναι η δημοσίως γνωστή.
Στη διάρκεια της ζωής του, η λογοτεχνική παρουσία του εξαντλήθηκε στην έκδοση 7 ολιγοσέλιδων ποιητικών συλλογών, στη συμμετοχή του στο βραχύβιο περιοδικό «Φωνήεν», στην επιμέλεια ενός τόμου ανθολόγησης της ποίησης της Ελένης Βακαλό, σε εισηγήσεις του στο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας, σε ολιγάριθμες δημοσιεύσεις στο περιοδικό Μανδραγόρας και σε ελάχιστες ομιλίες σε εκδηλώσεις που οργανώθηκαν από τον Μανδραγόρα, στη συντακτική επιτροπή του οποίου συμμετείχε χωρίς ωστόσο να αναγράφει το όνομά του στην ταυτότητα του περιοδικού. Σήμερα, εκδίδεται και η ένατη συλλογή του, που ολοκληρώθηκε στη διάρκεια του τελευταίου μήνα της νοσηλείας του με τον τίτλο «Η εκ φύσεως». Εκτός όμως από το δημοσιευμένο έργο του, ο Σπυριούνης έχει αφήσει ένα πλούσιο αδημοσίευτο υλικό, αποτελούμενο από ποιήματα και δοκίμια, σε κάποια από τα οποία απευθύνεται ευθέως στον μελλοντικό ερευνητή του έργου του. Καθώς, πέραν της νομικής παιδείας ο Σπυριούνης ήταν βαθύς γνώστης της ιστορίας της ελληνικής και διεθνούς λογοτεχνίας, στον τομέα της ποίησης, την οποία μελετούσε και παρακολουθούσε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, έχοντας ασφαλή κριτικά εργαλεία, πίστευε ακράδαντα στη λογοτεχνική αισθητική αξία του έργου του.
Όμως ακόμα και από το σώμα του σύντομου δημοσιευμένου έργου του, ανάγλυφα προκύπτουν η ποιητική φλέβα και η τεχνική του δημιουργού που αναμφίβολα τον κατατάσσουν στους μεγάλους σύγχρονους έλληνες ποιητές.
Η ποίησή του είναι καθαρή, εικονοπλαστική, με κοινωνική ευαισθησία, βάθος και ουσία, με απόλυτη συναίσθηση του στίχου, της στροφής, της τελικής φόρμας του ποιήματος. Στην ποίησή του είναι παρόντα έντονα γλωσσοκεντρικά στοιχεία, τα οποία συνυπάρχουν με λυρικά. Ο ποιητής προσανατολίζεται σ’ έναν σύγχρονο λυρισμό με επιρροές ή τουλάχιστον αποδοχές τύπου Ελύτη μ’ έναν ωστόσο περισσότερο παιγνιώδη οίστρο και ενδεχομένως με επιδράσεις από τον Μίλτο Σαχτούρη. Αναμφισβήτητα όμως, τις όποιες επιρροές ο ποιητής πέτυχε να τις ενσωματώσει στο δικό του προσωπικό ύφος, το οποίο διαμόρφωσε σχεδόν από το πρώτο του ξεκίνημα.
Στις μέχρι τον θάνατό του εκδόσεις, ο Λ.Σ. απέφευγε συνειδητά να δημοσιεύει φωτογραφία του και στοιχεία σχετικά με το βιογραφικό του και το προηγούμενο έργο του. Καθώς, αυτή 9η ποιητική συλλογή του Λ.Σ. είναι η πρώτη που εκδίδεται μετά τον θάνατό του, οι εκδόσεις «Μ» θεώρησαν ότι σήμερα πλέον ο αναγνώστης δικαιούται να έχει πρόσβαση σ’ αυτά τα στοιχεία. Γι’ αυτόν τον λόγο στην έκδοση περιλαμβάνεται, πλην όλων των παραπάνω στοιχείων, ως επίμετρο, και ένα δοκίμιο που αφορά στην ποιητική του Σπυριούνη, όπως αναδεικνύεται από το μέχρι σήμερα έργο του..
O Λάμπρος Σπυριούνης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές της γενιάς του’70 και από τα παλιότερα μέλη της συντακτικής ομάδας του Μανδραγόρα, σχεδόν από το ξεκίνημα του εγχειρήματος πριν 25 χρόνια, γεννήθηκε στην Aρεόπολη Λακωνίας στις 6 Aπριλίου 1952. Σπούδασε στη Nομική Σχολή του Aριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έζησε κι εργάστηκε για 45 χρόνια ως ποινικολόγος στην Aθήνα. Ασχολήθηκε συστηματικά με την ποίηση τα τελευταία 45 χρόνια.
Tου Φιλιρίκ προηγήθηκαν οκτώ ποιήματα που κυκλοφόρησαν σε μονόφυλλα τη διετία 1968-69 και τα οποία ανήκουν στην ενότητα «ειλητό μοίημα
Έχει επιμεληθεί τον συγκεντρωτικό τόμο: «Ελένη Βακαλό Πριν από το Λυρισμό», (εκδ. Συμείον 1981).
Tο 1986 συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού «Φωνη-εν».
Εννέα ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό του από το 1972: Φιλιρίκ(Θεσσαλονίκη, 1972, Aθήνα 19772), Iάννης(Aθήνα, 1978), Πλάγιον ανάλογον μαθήματος γυμναστικής, ή επταλογάκια, σε συλλογική έκδοση με τους Αγγελή Δίπλα και Στέφανο Κατή, ιδιότροπον Συμείον, (εκδ. Συμείον, 1986), Λινό σεντόνι, δίφυλλο ποίημα (εκδ. Συμείον, 1992), Tα Mυστικά ποιήματα 1-7 (εκδ. Μανδραγόρας, 1996), Πολύτροπον, (εκδ. Mανδραγόρας, 2008), Mινιατούρες α΄, (εκδ. Μανδραγόρας, 2008), Τα Μυστικά ποιήματα 8-14, (εκδ. Μανδραγόρας, Μάρτιος 2017), Η εκ φύσεως(εκδ. Μανδραγόρας, Μάρτιος 2019), είναι η τελευταία ποιητική του συλλογή.
Κριτικές
Δεν βρέθηκαν δημοσιεύσεις
