Γλαροφωλιά

Τι ήταν η «Γλαροφωλιά;» Μια σκηνή στημένη σ' ένα βράχο στη νότια άκρη της Μακρονήσου, αντίκρυ από το Σούνιο. Μια άθλια σκηνή που έμοιαζε περισσότερο με καταφύγιο γλάρων, παρά με ανθρώπινο κατάλυμα.
Μια γλαροφωλιά, λοιπόν, κι εκεί μέσα δώδεκα άνθρωποι αντιμέτωποι με μια θύελλα μίσους και βίας, ακούγοντας ένα και μόνο πρόσταγμα:
«Θα λυγίσετε ή θα πεθάνετε».
Δώδεκα άνθρωποι, που ανάμεσά του συναριθμείται και ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, θα δοκιμάσουν στο πετσί τους και στην ψυχή τους τα παρανοϊκά πειράματα ενός έξαλλου εμφυλιοπολεμικού κράτους.
Κοιτάξτε, όμως, τώρα τα περίεργα πράγματα που συμβαίνουν μ' αυτούς τους δώδεκα «ξεροκέφαλους». Κοιτάξτε με τι τρόπο αντιστέκονται:
Αν αντέξεις απόψε στον πόνο, μπορείς να αντέξεις και αύριο. Ίσως τότε να αντέξεις και μια τρίτη μέρα, οπότε μη φοβάσαι τίποτα. Τους ξέφυγες οριστικά, «δήλωση μετανοίας» δεν θα πάρουν από τα χέρια σου»





Τρεις μήνες όλους κι όλους -από Νοέμβριο 1948 σε Φεβρουάριο 1949- «φιλοξενήθηκε» στο κολαστήριο της Μακρονήσου ο Ηλίας Στάβερης. Ηταν όμως αρκετοί για να μείνουν ανεξίτηλοι στη μνήμη του. Ο Ηλ. Στάβερης πέρασε το τρίμηνο μαζί με άλλους ΕΠΟΝίτες σε δύο σκηνές, σε μία θέση που τη λέγαν Γλαροφωλιά. Το τι τράβηξαν εκεί αυτοί οι νεαροί ιδεολόγοι μόνο ο αφορισμός του συγγραφέα ίσως καταφέρει να αποδώσει. «Ποτέ να μη σου δώσει ο Θεός όσα μπορείς ν' αντέξεις...». Μοιάζει ιώβειος και είναι. Μόνο που ο δικός τους Θεός είχε την όψη του Ιανού. Καλογραμμένο και συναρπαστικό -τώρα πια- ανάγνωσμα. Η μαρτυρία του Ηλία Στάβερη προστίθεται σε άλλες που γράφτηκαν για φυλακές και τόπους εξορίας των αριστερών στα μετεμφυλιακά χρόνια. Είναι μια υπόμνηση για το τι αντέχει ο άνθρωπος με τη θέλησή του και την επιμονή του, αλλά ταυτόχρονα και μια δήλωση μη μετανοίας.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 21/09/2001