Το αρχαίο ελληνικό μυστικό του Σαίξπηρ

Η αρχαία ελληνική τραγωδία και κωμωδία ήταν το μυστικό της
αθάνατης επιτυχίας του ιδιοφυούς Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Στο βιβλίο
αυτό αποδεικνύεται η θεμελιώδης, ζωτικής σημασίας σύνδεση με
τον Αισχύλο, τον Σοφοκλή, τον Ευριπίδη και τον Αριστοφάνη και
ποιό ρόλο έπαιξαν στην δημιουργία του Μακμπέθ, του Αμλετ, του
Βασιλιά Ληρ και των υπολοίπων έργων. Το να ισχυρίζεται κανείς,
με την επιμονή που το κάνουν οι φανατικοί οπαδοί του Σαίξπηρ,
ότι ο δραματουργός δεν δέχθηκε καμμία άμεση επίδραση από την
αρχαία ελληνική τραγωδία και κωμωδία, ότι πιθανώτατα δεν
διάβασε ούτε ένα αρχαίο ελληνικό θεατρικό έργο συνιστά μια
ηθελημένη παράκαμψη της αλήθειας. Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο
ότι, την εποχή του Σαίξπηρ, οι σπουδαστές μελετούσαν στα
πλαίσια της εκπαιδεύσεώς τους Ευριπίδη, Σοφοκλή και Αριστοφάνη.
Και ο Σαίξπηρ είχε μιά ολοκληρωμένη ακαδημαική μόρφωση. Το
σωβινιστικό δόγμα καταρρέει εξ αρχής. Επί πλέον δεν πρέπει να
μας εκπλήσσει το ότι ο Σαίξπηρ εξοικειώθηκε ακόμα περισσότερο
με το αρχαίο ελληνικό θέατρο και εμπνεύσθηκε από την αστείρευτη
πηγή του αντλώντας υλικό για θέματα, χαρακτήρες, μονολόγους και
ποιητικές εικόνες, όταν έγινε επαγγελματίας θεατρικός
συγγραφέας. Είναι φανερό ότι η αποκάλυψη των αρχαίων ελληνικών
πηγών του Σαίξπηρ αποτελεί την λύση του σαιξπηρικού μυστηρίου.