Μ έναν κόμπο στο στομάχι

Δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι δεκατριών, και αυτό η Μόνα το ξέρει πολύ καλά! Συχνά αισθάνεται χαμένη, δε νιώθει πουθενά άνετα -ούτε στο σπίτι της, ούτε με τον εαυτό της. Μια τέτοια στιγμή συναντάει τυχαία τον Πάτρικ, που της αρέσει από καιρό. Κι εκείνος τη ρωτάει αν θέλει να πάνε μαζί για τρέξιμο. Η Μόνα δέχεται, μ' έναν κόμπο στο στομάχι.
Καμιά φορά αυτά που νιώθει είναι τόσο έντονα, που νομίζει πως πετάει -μακριά από τους γονείς της, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, μακριά από το σχολείο, μακριά απ' όλα. Από τότε ο Πάτρικ και η Μόνα κάνουν σχεδόν τα πάντα μαζί, αλλά ο Πάτρικ είναι εκείνος που παίρνει τις αποφάσεις. Ώσπου μια μέρα η Μόνα παίρνει τη δική της απόφαση.