Το μοναστήρι της Πάρμας

Το Μοναστήρι της Πάρμας και το πρώτο του κεφάλαιο


Το συνολικό έργο έχει τρία κύρια θεματικά μοτίβα. Μια αναπόληση του Μιλάνου στα 1796, τον καιρό της κατάληψης της πόλης από τους Γάλλους του Ναπολέοντα, μια ρεαλιστική περιγραφή της μάχης του Βατερλώ από την οπτική γωνία ενός "κομπάρσου" και, τέλος τη σπαρταριστή απεικόνιση των ραδιουργιών σε μια μικρή ηγεμονική Αυλή των πρώτων δεκαετιών του 19ου αιώνα, όταν πλέον η Ιταλία έχει "κολλήσει" το μικρόβιο της εξέγερσης και αποζητά τον αέρα της ελευθερίας. Ξεκινώντας στις αρχικές ενότητες με ένα ζωηρό allegro ρυθμό, συνταιριάζοντας πειστικά και αβίαστα τις εκρήξεις της ιστορίας με τα ατομικά πεπρωμένα των χαρακτήρων του, ο Σταντάλ καταλήγει να στήσει στα επόμενα κεφάλαια το διασκεδαστικό θέατρο -κάτι σαν επιτραπέζιο παιγνίδι- του κλειστού αλλά πραγματικού κόσμου της δικής του Πάρμας.


Η αφήγηση ακολουθεί την οπτική του νεαρού, απονήρευτου και ενθουσιώδη ήρωα, δημιουργώντας ένα πανηγύρι αισθήσεων και περιπετειώδους χαράς. Συγγραφέας και αναγνώστης βλέποντας τα δρώμενα μέσα από την άδολη, παιγνιδιάρα ματιά του νεαρού, αντισταθμίζουν τη δεδομένη κυνική μελαγχολία του προσεχτικού, "παντογνώστη" παρατηρητή. Το κείμενο αποκτά μια χορευτική χάρη, που υπηρετείται επίσης από το φοβερά αποτελεσματικό χειρισμό του αφηγηματικού χρόνου. Στο πρώτο κεφάλαιο που σας παρουσιάζουμε εδώ, ο πάνδημος ενθουσιασμός και η ανακούφιση των Μιλανέζων από την έλευση του γαλλικού στρατού μεταφέρονται με απόλυτη πιστότητα χάρη στη δύναμη του ακατέργαστου ύφους. Μαγική η στιγμή που περιεχόμενο και μορφή δένονται τόσο αβίαστα.


H.M.