Playback

Ολιγογράφος εξ ιδιοσυγκρασίας, συλλαμβάνει το απρόοπτο του μικρού που γιγαντώνεται ως φαντασίωση της ματαίωσης του μεγάλου. Πρόζα ενιαίου ρυθμού, η οποία δεν ακυρώνει την ποιητική πρόθεση. Ο κόσμος του είναι ο κόσμος του μόνου ανθρώπου της μεγαλούπολης, μπαλκόνια προεκτείνει πάνω από έναν γκρεμό και δεν γκρεμίζεται, γιατί η εξέδρα του είναι ελαστική, όπως ελαστικός και κινητικός είναι ο εαυτός, όταν διασώζει από τις κατακτήσεις του το ελάχιστο που οδηγεί στη σιωπή της ανακεφαλαίωσης λόγων και πράξεων που δεν ματαιώθηκαν, αλλά ενεργοποίησαν το στοχασμό του κρυστάλλου. Ο χώρος του στην υποχώρηση της άμυνας είναι το δωμάτιο μετά την έκθεση, η φωλέα της μήτρας, η ασφάλεια του υγρού που ερωτροπεί με τη φωτιά της γέννησης νέων λέξεων κι όμως παλιών από τη χρήση τους, γι' αυτό τα αρχέτυπα δικαιώνουν την καταγωγή τους.

Ενας ντιλετάντης της γραφής εμβαπτισμένος όπως το βαμβάκι στο βάμμα του μπεκετικού ιωδίου που παραδίδεται στη θέα των πραγμάτων ακίνητος. Η ακινησία του Θάνου Σταθόπουλου είναι αυτή ενός που είδε τη γενιά του να περνάει στην υπερκινητικότητα που έφεραν οι νέες ταχύτητες και να καίγονται Ικαροι που ήθελαν πολύ να πετάξουν και δεν άντεξαν το ύψος των προσδοκιών τους, γιατί τους υπερέβαιναν. Ο κ. Playback αφέθηκε στο αυτονόητο χωρίς να το χρωματίζει, η φωνή είναι δική του, προσωπική του, κι ας ακούγεται καθ' υπαγόρευσιν. Γιατί αυτός που υπαγορεύει και μιλάει είναι ο Ενας στα Δύο που δεν χωρίζεται, διότι δημιουργεί.



ΒΑΣΙΛΗΣ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - 25/04/2003