Αθηνά Παλλάδα

Αθηνά Παλλάδα αποσπάσματα από το βιβλίο:
Η θεά Αθηνά, η θεά της σοφίας, γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία. Αλλόκοτη γέννηση που έχει όμως μια πολύ λογική εξήγηση: Η σοφία γεννιέται μέσα από το κεφάλι του άρχοντα των θεών και των ανθρώπων! Πώς έγινε αυτό, µας το λέει ένας παράξενος μύθος.
Σ’ εκείνα τα πολύ παλιά χρόνια, τότε που ο Ολύμπιος Δίας εξουσίαζε τον ουρανό και τη γη, ένας μεγάλος κίνδυνος ήρθε να απειλήσει τον πανίσχυρο άρχοντα του κόσμου. Κανένας δεν υποψιαζότανε τον κίνδυνο αυτό. Ούτε κι ο Δίας. Υπήρχε όµως και μια θεά που μπορούσε να βλέπει και των αθάνατων θεών τη μοίρα. Αυτή ήταν η μητέρα Γη. Είδε αμέσως τον κίνδυνο και τότε παρουσιάστηκε μπροστά στον Δία και του είπε:
–?Βάρος ασήκωτο, σαν προμηνάς φριχτά μαντάτα, µα πρέπει να το πω. Άκουσέ µε, Δία κεραύνιε. Έκανες ένα μεγάλο λάθος και μοίρα κακιά γράφτηκε για σένα. Ένας γιος σου θα σε ρίξει από το θρόνο, το ίδιο όπως έγινε µε τον πατέρα σου, τον µμεγάλο Κρόνο, το ίδιο όπως έγινε µε τον παππού σου, τον δυνατό Ουρανό. Δεν έπρεπε να αγαπήσεις τη Μήτιδα, την κόρη του ασπρομάλλη Ωκεανού, κι ας είναι αυτή απ’ όλους τους θεούς και τις θεές η πιο σοφή, κι ας ξέρει απ’ όλους µας να ξεχωρίζει πιο σωστά το καλό απ’ το κακό. Και τώρα άκουσε µε προσοχή. Με την Ωκεανίδα Μήτιδα θα κάνεις δυο παιδιά. Πρώτα θα γεννηθεί η Αθηνά, που είναι κιόλας στα σπλάχνα της μητέρας της. Η νέα θεά θα είναι σοφή και δυνατή όσο κι εσύ. Θα είναι καλή κι αγαπητή και πάντα πρόθυμη να σε βοηθήσει στο έργο σου όσο κανένας άλλος θεός. Αργότερα όμως, η Ωκεανίδα θεά θα σου κάνει ένα γιο που θα ξεπεράσει στην τόλμη και στη δύναμη όλους τους θεούς, ακόμα κι εσένα τον ίδιο. Αυτός, αντίθετα απ’ την Αθηνά, δε θα δεχτεί την εξουσία σου. Σκληρός και φιλόδοξος, θα χρησιμοποιήσει τη δύναμή του για το δικό του συµφέρον. Και τότε αλίμονο σ’ εσένα, γιε του Κρόνου. Απ’ τον πανύψηλο Όλυμπο, θα γκρεμιστείς στα τρίσβαθα τάρταρα. Απ’ τα ολόφωτα παλάτια σου, θα βρεθείς σε φυλακή κατασκότεινη. Κι ενώ στο μεγαλόπρεπο θρόνο σου θα κάθεται ο νέος άρχοντας του κόσμου, εσύ, δεμένος µ’ άσπαστες βαριές αλυσίδες, θα στενάζεις αιώνια χωρίς ελπίδα πια να λυτρωθείς.
–?Μητέρα των θεών, απίστευτο µου φαίνεται αυτό που µου προλέγεις. Κι αλήθεια, ποτέ δε θα το πίστευα αν τ’ άκουγα απ’ άλλου στόμα. Μα ξέρω πως εσύ δε λες τίποτ’ άλλο απ’ το σωστό. Ένα σου λέω µόνο τώρα. Δε θα υποταχτώ στη μοίρα µου. Θα την ανατρέψω!
–?Κι αυτό το ξέρω και είναι ο λόγος που σου µίλησα, είπε η θεά Γη. Κι αµέσως µετά χάθηκε από τα µάτια του άρχοντα του κόσµου.
Ο Δίας τότε, χωρίς να χάσει καθόλου καιρό, έτρεξε και βρήκε τη Μήτιδα. Δεν της είπε τίποτα γι’ αυτό που έµαθε. Αντίθετα, την ξεγέλασε µε γλυκόλογα ώσπου αυτή αποκοιµήθηκε. Και τότε, για να µη γεννηθεί ποτέ αυτός ο γιος, ο κυρίαρχος του κόσµου έκλεισε τη σοφή Ωκεανίδα θεά µέσα στο σώµα του. Με την ένωση αυτή, ο Δίας άλλαξε οριστικά τη µοίρα του. Κι ακόµα, απόχτησε το χάρισµα της γνώσης του καλού και του κακού που το πήρε από τη σοφή θεά.
Και ενώ µε τον τρόπο αυτόν ο κίνδυνος που απειλούσε τον Δία δεν υπήρχε πια, κάτι παράξενο γινόταν τώρα μέσα στο σώμα του άρχοντα των θεών. Γιατί η θεά Μήτιδα έμελλε να γεννήσει την Αθηνά, την αθάνατη κόρη του Δία. Έτσι, ύστερα από λίγο καιρό, τρομεροί πονοκέφαλοι άρχισαν να τυραννούν τον Δία. Για να απαλλαγεί από τους πόνους φώναξε το γιο του, τον Ήφαιστο, και τον πρόσταξε να του ανοίξει το κεφάλι. Δισταχτικός, ο σιδεράς θεός πήρε τη βαριά του και χτύπησε µε συγκρατημένη δύναμη τον πατέρα του ψηλά στο μέτωπο και… τι ξάφνιασμα! Αμέσως, μαζί µε μια θεϊκή λάμψη, ξεπετάχτηκε, μέσα απ’ το κεφάλι του Δία, η θεά της σοφίας, η Αθηνά Παλλάδα. Και δεν ήταν μωρό νεογέννητο, αλλά μια πανέμορφη γαλανομάτα κόρη, όλο γνώση, τόλμη και δύναμη. Φορούσε μακρύ χιτώνα κι αστραφτερή περικεφαλαία. Βαριά ασπίδα κρεμόταν απ’ τον αριστερό της ώµο και στο δεξί της χέρι κρατούσε μακρύ ακόντιο.
Με μια κραυγή νίκης και κουνώντας το μυτερό της κοντάρι, χαιρέτησε όλους τους θεούς καθώς πήδηξε και πάτησε στο έδαφος. Κι αμέσως όλη η πλάση συγκλονίστηκε από το μεγαλόπρεπο ξάφνιασμα. Ο Όλυμπος σείστηκε ολόκληρος. Η γη αντιλάλησε τρομακτικά. Η γαλανή θάλασσα αναταράχτηκε. Κι ο ήλιος σταμάτησε στον ουρανό, συγκρατώντας τα αθάνατα άλογά του!
«Δόξα και τιµή στη νέα θεά, στην κόρη του μεγάλου Δία!» φώναξαν τότε όλοι οι θεοί, θαμπωμένοι από τον τόσο θριαμβικό ερχομό της Αθηνάς στον κόσμο.
Ευχαριστημένη η θεά της σοφίας από την τέτοια υποδοχή, έκλινε το κεφάλι της στον Δία και σ’ όλους τους θεούς. Ύστερα, σαν κάτι να μην της άρεσε απ’ την εμφάνισή της, έβγαλε απ’ το κεφάλι την περικεφαλαία και ξεκρέμασε απ’ τους αθάνατους ώμους της τα θεϊκά της όπλα.
–?Αχρείαστα να ’ναι, είπε και τα ακούμπησε στα πόδια του πατέρα της.
Έλαμψε το πρόσωπο του Δία από ευχαρίστηση σαν είδε αυτή τη φρόνιμη χειρονομία και άκουσε τα τόσο γνωστικά λόγια της νέας θυγατέρας του. Συγκινημένος την τράβηξε κοντά του και την αγκάλιασε τρυφερά. Η Παλλάδα Αθηνά θα είναι από δω κι εμπρός η κόρη του η πολυαγαπημένη. (…)