Το χρέος

Η παρατεταµένη ανεργία του Κωνσταντίνου και της Σοφιάννας κλυδωνίζει και τελικά διαλύει τη σχέση τους. Εκείνη τον εγκαταλείπει αναζητώντας την τύχη της στην Ιορδανία. Εκείνος, πληγωµένος, θα ακολουθήσει τη µοναδική επαγγελµατική ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Με εφόδιο την αγάπη του για το περιβάλλον, φτάνει στην Κάρπαθο, µα εκεί ούτε που φαντάζεται τι του έχει γράψει η µοίρα. Όταν ο καπετάν Ζαχαρίας θα του διηγηθεί την ιστορία ενός ακατοίκητου νησιού, της Σαρίας, θα ξεκινήσει για τον Κωνσταντίνο το ταξίδι της έµπνευσης και της συγγραφής µιας νουβέλας. Ιστορία και φαντασία θα τον οδηγήσουν χίλια χρόνια πριν, στον 10ο αιώνα...

Ανήµερα της τέλεσης ενός γάµου, αιµοδιψείς Σαρακηνοί πειρατές από τη Σαρία εισβάλλουν σε κάποιο χωριό της βόρειας Καρπάθου, αρπάζοντας τη νύφη κι άλλες είκοσι µία νεαρές Καρπάθιες. Το µέλλον των κοριτσιών είναι προδιαγεγραµµένο: σκλαβοπάζαρα και χαρέµια. Όταν ο πρωτοσύµβουλος του εµίρη σκίζει µε το γιαταγάνι το νυφικό της Σοφιάς, τα πάντα στην αιµοσταγή ψυχή του ανατρέπονται. Αλλόκοτα σχέδια και µηχανορραφίες θα στηθούν από µέρους του, µε σκοπό να τη γλιτώσει από τα σκλαβοπάζαρα της Μεσογείου. Στο σουρεαλιστικό αυτό σκηνικό όλα µοιάζουν πιθανά...

Σαρία! Σαν κρυφή αγαπητικιά µου σε νιώθω. Με ιδιαίτερη λαχτάρα φτάνω εδώ κάθε φορά κι ό,τι αποζητώ είναι να µένω κι όχι να φεύγω. Πόσο θα ήθελα κάποιο βράδυ να κρυφτώ στην απαγορευµένη πόλη σου, που µήτρα έγινε της πρώιµης έµπνευσής µου! Ανακαλύπτω τον εαυτό µου να ψάχνει συχνά αυτό το κάτι το οποίο µε συνεπαίρνει όταν βρίσκοµαι εδώ, αυτό που ανοίγει παράθυρα σε όλους τους ορίζοντές µου. Ναι, τώρα το ξέρω µε σιγουριά, εσύ, µοναχική κι απόκοσµη Σαρία, είσαι που µε οδήγησες στο µονοπάτι της πνευµατικής δηµιουργίας από το οποίο δε θέλω ούτε για µια στιγµή να λοξοδροµήσω κι ούτε να χαθώ σε δρόµους µε βουή... Δακρύζω και προχωρώ µέσα στου κόσµου τη σχετική αδράνεια και την ασέβεια, αναγνωρίζοντας πως για την αειγέννητη νύχτα της Γης που καταφθάνει θα πρέπει πλέον κι εγώ να αναλάβω το χρέος µου, όσο κοστοβόρο κι αν είναι αυτό για εµένα.