"Εργατικά" κράτη, "εργατικά" κόμματα και το απελευθερωτικό κίνημα της εργατικής τάξης

«Η ουσία της σοσιαλιστικής κοινωνίας έγκειται σε τούτο: ότι η μεγάλη εργαζόμενη μάζα παύει να είναι μια μάζα διευθυνόμενη και αρχίζει αντίθετα να ζει με όλο της το είναι ολόκληρη την ενεργό οικονομική και πολιτική ζωή που την διευθύνει με τον αυτοκαθορισμό της όλο και πιο συνειδητό και πιο ελεύθερο.»
«Η πρακτική πραγματοποίηση του σοσιαλισμού ... μακριά από το να αποτελεί ένα σύνολο από έτοιμες συνταγές που δεν έχει κανείς παρά να τις εφαρμόσει, είναι μια υπόθεση που βρίσκεται ολότελα στην ομίχλη του μέλλοντος. ... Το σοσιαλιστικό κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι παρά μόνο ιστορικό προϊόν γεννημένο από την σχολή της πείρας. ... Αν όμως έτσι είναι το πράγμα, είναι φανερό ότι ο σοσιαλισμός δεν μπορεί να εγκαθιδρυθεί με ουκάζια.... Μόνον η πείρα μπορεί να διορθώνει, και να ανοίγει καινούργιους δρόμους. Μόνον η ανεμπόδιστη παλλόμενη ζωή παίρνει χίλιες καινούργιες μορφές και αυτοσχεδιασμούς, αποκτάει δημιουργική δύναμη, διορθώνει μόνη της τα παραπατήματά της. ... Η δικτατορία του προλεταριάτου πρέπει να είναι ... το έργο της τάξης και όχι μιας μειοψηφίας που διευθύνει εν ονόματι της τάξης».
Ρόζα Λούξεμπουργκ