Το αντάρτικο αεροδρόμιο

Το αντάρτικο αεροδρόμιο που λειτούργησε κάτω από τη μύτη των Γερμανών κατακτητών, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Καρδίτσα, στο υψίπεδο της Νευρόπολοης, υπήρξε ένα από τα συναρπαστικότερα κεφάλαια της Εθνικής Αντίστασης.
Είναι το αεροδρόμιο που διατήρησε ανοιχτή την αερογέφυρα και την επικοινωνία ανάμεσα στο Βουνό και στο Κάιρο, όπου είχε την έδρα της η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση. Νύχτα, με μόνο οδηγό τις λάμπες θυέλλης και τις φωτίτσες που άναβαν οι υπεύθυνοι αντάρτες του αεροδρομίου, θα προσγειώνονται και θα απογειώνονται τα συμμαχικά «Ντακότα» με επιβάτες τις αντιπροσωπείες της ΠΕΕΑ, Αγγλους στρατιωτικούς και μέλη της Σοβιετικής Αποστολής.
Πώς κατασκευάστηκε, πώς συντηρήθηκε και πώς λειτούργησε το αντάρτικο αεροδρόμιο, που με το χάραμα της ημέρας μεταμορφωνόταν σε φυσικό δάσος και τη νύχτα σε αεροδιάδρομο; Ποιες συζητήσεις γίνονταν και ποιες διαμάχες και συγκρούσεις κορυφώνονταν, εκεί στις παρυφές του αεροδρομίου, καθώς πηγαινοέρχονταν οι αποστολές και οι αντιπροσωπείες και διαγραφόταν το τραγικό τέλος ενός ένδοξου αγώνα;
Αυτή την άγνωστη, στους πολλούς, περιπετειώδη σελίδα της Εθνικής Αντίστασης αφηγείται με το βιβλίο του αυτό ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Απόστολος Στρογγύλης, που έζησε μέσα και δίπλα στο αντάρτικο αεροδρόμιο, σαν ένα από τα ηγετικά στελέχη της Αντίστασης, στην περιοχή της Καρδίτσας. Και μια τέτοια ιδιαίτερη στιγμή του εθνικού μας απελευθερωτικού αγώνα, μόνο ένας ρεπόρτερ μπορούσε να την ζωντανέψει και να την παραδώσει στις σημερινές και τις αυριανές γενιές.