Ένα οικοδομικό τετράγωνο

Το βιβλίο του Ιορδάνη Στυλίδη "ένα οικοδομικό τετράγωνο" φιλοδοξεί να ενταχθεί στη σειρά της κληρονομιάς των κειμένων για την Ουτοπία. Στην πολιτική και ιδεολογική απόπειρα της πλήρωσης του υπολοίπου, του ελλείματος μεταξύ της βιωμένης, τότε και κάποτε, πραγματικότητας του συγγραφέα τους, καθώς και εκείνης της αδύνατης και απροσέγγιστης οργάνωσης μιάς άλλης, εναλλακτικής, πλήρους και αλληλέγγυας ζωής, σε έναν αδιαμόρφωτο χρόνο και χώρο. Από το δεύτερο, πάντως, κεφάλαιο του βιβλίου, ο συγγραφέας, μετακινεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη, υιοθετώντας, οπλίζοντας και υποδεικνύοντας έναν νέο ορισμό, αυτόν της ευτοπίας. και μία νέα πιθανολόγηση σχέσεων.

Ο συγγραφέας οργανώνει την αφήγησή του έτσι ώστε να περιγράψει, μία δυνατή, ευέλικτη, άμεσα εφαρμόσιμη οργάνωση της ζωής, η οποία μπορεί, όπως ισχυρίζεται, να ξεπηδήσει και να οριστεί σε χώρο, χρόνο και πυκνότητα σχέσεων, από τα διαθέσιμα "υλικά" της πραγματικότητας. Το επιλεγμένο τετράγωνο, όπου εφαρμόζεται και ξεδιπλώνεται η δυναμική και η ευρηματικότητα της αφήγησής του, αλλά και η πρακτικότητα, η λειτουργικότητα των ‘’εργαλείων’’ που χρησιμοποιεί, μπορεί να προβληθεί ακόμη και στο ειδικό οικοδομικό τετράγωνο όπου κατοικεί ο αναγνώστης του βιβλίου.

Η εξέλιξη της συγγραφικής αφήγησης διακόπτεται, όπως και η αφήγηση καθε φανταστικού γεγονότος και μετατρέπεται σε περιγραφή της αναμόρφωσης κάθε υπάρχουσας αστικής δομής, ορισμένης ακριβώς όπως σε ένα εγχειρίδιο λειτουργίας. Το "αυτό θα μπορούσε να συμβεί" των φημισμένων κειμένων για την Ουτοπία μετατρέπεται σε "αυτό μπορεί να γίνει έτσι" και, έτσι, καθορίζει την πρόταση και το εγχείρημα της ευτοπίας σε αυτό το βιβλίο.

Καθώς η αφήγηση του Ιορδάνη Στυλίδη αναπτύσσει την συλλογιστική της και παρουσιάζονται διαδοχικά οι κατάλογοι των ενεργειών που συσχετίζονται μεταξύ τους, κάθε τρέχουσα και επίκαιρη παράμετρος της ζωής σε συγκέντρωση, κάθε φόβος και κάθε στέρηση του δικαιώματος μετασχηματίζονται σε ένα υπόβαθρο και σε ένα έξοχο υποστήριγμα της κοινής, αυτο-διευθυνόμενης και αλληλέγγυας ζωής.

Nέες πλεγμένες και ισχυρές σχέσεις της μεριστής και διαπλεκόμενης εύρρωστης ζωής, ποικιλίες αναβαθμισμένων και αναθεωρημένων υπηρεσιών ανα-διατυπώνονται και επανα-ορίζονται, προβλέπονται, εγκαθίστανται και ενεργοποιούνται.

Η ενεργοποίηση, το εκ νέου αντίκρυσμα, των περιθωριακών ηλικιών αλλά και ενός πληθυσμού συνδεδεμένων άκυρων και περιφραγμένων καθημερινών σχέσεων επισυμβαίνει. Η ταχεία εξουδετέρωση των ισχυρών και φραγμένων πεδίων σημασίας και ενδιαφέροντος που όριζαν την εξορία τους, την φυλακή τους στον πολτό της θεαματικά κατευθυνόμενης αγοραίας ζωής, μέχρι πρίν από λίγο, διεμβολίζονται και υποχωρούν με τη βοήθεια των προτεινόμενων νέων συσχετισμών και γνωριμιών.

Η ανάπτυξη της ταυτότητας αυτής της ψηφίδας κοινωνικού νοήματος που οδηγεί βαθμιαία στην ήπια υποχώρηση του κράτους, η εξουδετέρωση των τεχνικών της υποταγμένης ζωής σε συγκέντρωση και η ανάδυση των νέων συσχετισμών με την ύπαιθρο, τους οικισμούς, την παραγωγή και τα δίκτυα διάθεσης, οι σύνδεσμοι με την εγγύς και με την απώτερη γεωγραφία, η κατανόηση και η εγκαθίδρυση μιας οικονομίας του ανθρώπου, μιας οικονομίας της απο-ανάπτυξης, η υιοθέτηση, τέλος και η εγκατάσταση μιάς τεχνολογίας της αυτοδιάθεσης και της ενεργειακής αυτονομίας, περιέχονται και υποστηρίζονται, διατίθενται, ως ‘’κατασκευαστικές’’ βεβαιότητες και άμεσες τεχνικές δυνατότητες στον προτεινόμενο κόσμο, ο οποίος περιέχεται σε αυτό το πολυ-τροπικό και παιγνιώδες κείμενο.