Αλεξίου, Λευτέρης

Ο Λευτέρης Αλεξίου γεννήθηκε το 1890 στο τουρκοκρατούμενο Ηράκλειο, γιος του λόγιου, δημοσιογράφου και τυπογράφου Στυλιανού Αλεξίου, αδελφός της Γαλάτειας Καζαντζάκη και της Έλλης Αλεξίου. Το 1909 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ από το 1930 παρακολούθησε στο Βερολίνο μεταπτυχιακά μαθήματα Παιδαγωγικής με τριετή κρατική υποτροφία. Ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, μουσικός, δεινός μεταφραστής ξένων ποιητών, ένας «homo universalis» κατά τα αναγεννησιακά πρότυπα, όπως επισήμανε ο Στυλιανός Αλεξίου, γιος του συγγραφέα, αποτέλεσε σημείο αναφοράς του πνευματικού Ηρακλείου του Μεσοπολέμου. Γνώριζε γαλλικά, ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά και λατινικά.Έπαιζε κιθάρα, μαντολίνο, βιολί, βιόλα και πιάνο και συνέθεσε μουσικά έργα. Το έργο του «Εικοσιτέσσερα πρελούδια για πιάνο» παρουσιάστηκε στο Ηράκλειο από τον Δημήτρη Μητρόπουλο, ενώ το «Φούγκα σε λα ελάσσονα για πιάνο» σε ρεσιτάλ της πιανίστριας Ελένης Σπανδωνίδη στην Αθήνα. Ο Λευτέρης Αλεξίου έφυγε από τη ζωή τον Σεπτέμβριοτου 1964. Οι Αξέχαστοι Καιροί είναι το τελευταίο δημοσιευμένο έργο του.