Αρχίλοχος

Αρχίλοχος . Αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής. Γεννήθηκε στο νησί Πάρος από πατέρα ευγενή, τον Τελεσικλέα, και μητέρα δούλα, την Ενιπώ. Δε γνωρίζουμε όμως πότε ακριβώς έζησε. Υπάρχουν δύο εκδοχές. Κατά την πρώτη έζησε το 725 - 650 π.Χ., ενώ κατά τη δεύτερη το 708 - 628 π.Χ. Νέος συνόδευσε τον πατέρα του στη Θάσο, όπου πήγε ως αρχηγός Παρίων αποίκων. Εκεί όμως ατύχησε στον πόλεμο εναντίον των γειτονικών θρακικών φυλών και επέστρεψε στην πατρίδα του. Τόσο πολύ τον απογοήτευσε η παραμονή του στηΘάσο, ώστε την περιγράφει στα ποιήματά του με τους χειρότερους χαρακτηρισμούς. Στην Πάρο μνηστεύεται τη Νεοβούλη, θυγατέρα του Λυκάμβου. Ο μεγάλος του έρωτας μαρτυρείται από τα ποιήματά του γι'' αυτήν. Ο μεγάλος όμως αυτός έρωτας ήταν πεπρωμένο να καταλήξει σε ένα απύθμενο μίσος. Ο Λυκάμβης αθετεί και δεν επιτρέπει στην κόρη του να τον παντρευτεί. Τότε ο ποιητής στρέφει τους λυσσώδεις ιάμβους του εναντίον της κόρης και του πατέρα της. Αυτοί έφεραν σε τέτοια απόγνωση το Λυκάμβη, που επειδή δεν μπορούσε να υποφέρει τις κοροϊδίες, κρεμάστηκε μαζί με τις κόρες του, όπως λέγεται. Μετά από αυτό ο Αρχίλοχος φεύγει από την Πάρο και περιπλανιέται υπηρετώντας ως μισθοφόρος και γράφοντας ποιήματα. Τέλος σκοτώνεται σε μια μάχη με τους Ναξίους. Από το ποιητικό του έργο μόνο μικρά αποσπάσματα σώθηκαν. Περισσότερα μαθαίνουμε γι'' αυτό από τα σχόλια των αρχαίων που σώθηκαν ως εμάς. Στα σχόλια αυτά φαίνεται ο μεγάλος θαυμασμός των αρχαίων για το έργο του. Κάπου χαρακτηρίζεται "Όμηρος των ιάμβων" καιθεωρείται πρόδρομος των μεγάλων Ελλήνων κωμικών. Σημαντικές υπήρξαν και οι μεταρρυθμίσεις του: Εισήγαγε νέο μέτρο, το "αρχιλόχειο", και νέα μουσική. Με τις μεταρρυθμίσεις του αυτές νίκησε σε αγώνα μουσικής και ποίησης στην Ολυμπία. Το έργο που του έδωσε το έπαθλο, ο "Ύμνος εις τον Ηρακλέα", έγινε διάσημο σ'' ολόκληρη την Ελλάδα. Πηγή έμπνευσης για τον Αρχίλοχο ήταν στην αρχή τα πολεμικά ανδραγαθήματα και ύστερα η λατρεία της Δήμητρας και του Διόνυσου. Στα ποιήματά του αυτά θαυμάστηκε ιδιαίτερα για τις ζωντανές εικόνες, την τέχνη να αγγίζει τις ψυχές των ακροατών και για την απέριττη γλώσσα του. Αλλά και τα σκωπτικά του ποιήματα του χάρισαν μεγάλη φήμη. Στη Ρώμη αυτού του είδους τα ποιήματα, αιώνες αργότερα, ονομάστηκαν "αρχιλόχειαπαραγγέλματα", ενώ μέχρι σήμερα το επίθετο "αρχιλόχειος" εξακολουθεί να σημαίνει δηκτικός, πειρακτικός.