Βηλαράς, Ιωάννης

Γιάννης Βηλαράς (1771-1823). Από τους πρώτους δημοτικιστές ποιητές, γεννήθηκε στα Γιάννενα και πέθανε στο Τσελέποβο της Ηπείρου, από τις κακουχίες της Επανάστασης, όπου πήρε ενεργό μέρος. Γιος γιατρού σπούδασε κι ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του. Παράλληλα σπούδασε και φιλοσοφία στην Πάδοβα της Ιταλίας, ενώ από νέο τον απασχολούσε η λογοτεχνία κι η αγάπη του για τη γλώσσα του απλού λαού. Έτσι στα 1814 εξέδωσε στην Κέρκυρα το βιβλίο του «Η Ρωμέικη γλώσσα», όπου υποστήριξε επιστημονικά, γιαπρώτη φορά, την ανάγκη της καθιέρωσης της δημοτικής. Γι’ αυτό και φρόντισε να μεταφράσει αρχαίους κλασικούς, όπως έργα του Πλάτωνα και του Θουκυδίδη. Τα ποιήματά του, λυρικά και τρυφερά, εκδόθηκαν μετά το θάνατο του, ενώ στα 1956 κυκλοφόρησε σ’ έναντόμο όλο του το έργο.