Βιτγκενστάιν, Λούντβιχ

Βιτγκενστάιν Λούντβιχ. Αυστριακός στοχαστής, ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους του 20ού αι. (1889 - 1951). Γεννήθηκε στη Βιέννη από πλούσια και γνωστή οικογένεια, σπούδασε Μηχανολογία στο Βερολίνο, συνέχισε με σπουδές Μαθηματικής Λογικής δίπλα στον Μπέρτραντ Ράσελ στο Κέμπριτζ και σε ηλικία 23 ετών είχε ήδη αναγνωριστεί στον ακαδημαϊκό χώρο. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου πολέμου κατατάχθηκε ως εθελοντής στον αυστριακό στρατό και πολέμησε στην πρώτη γραμμή στο μέτωπο της Μπουκοβίνα, ενώλίγο πριν το τέλος του πολέμου αιχμαλωτίστηκε από τους Ιταλούς και παρέμεινε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων στο Μόντε Κασίνο. Το 1919 αποποιείται την τεράστια οικογενειακή περιουσία και εργάζεται ως κηπουρός για να σπουδάσει παιδαγωγικά στηνΑκαδημία της Βιέννης. Μόλις τελείωσε τις σπουδές του δίδαξε για έξι χρόνια στην ορεινή Αυστρία και στη συνέχεια επέστρεψε στη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με εκπροσώπους των φιλοσοφικών κύκλων της πόλης. Λίγο αργότερα επιστρέφει στη φιλοσοφική δραστηριότητα και υποβάλλει ως διδακτορική διατριβή το μοναδικό έργο που δημοσίευσε όσο ζούσε, το "Tractatus Logico-philosophicus", έργο που είχε γράψει κατά την περίοδο του πολέμου, γνώρισε μεγάλη επιτυχία στους κύκλους των διανοητών και άσκησε μεγάλη επίδραση στη νεοθετικιστική κίνηση. Το 1930 διορίζεται καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το 1939 διαδέχεται τον Τζ. Ε. Μουρ στην έδρα της Φιλοσοφίας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1947. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Ιρλανδία, την Αμερική και την Αγγλία. Ο Βιτγκενστάιν εξετάζει τα προβλήματα του λογικού εμπειρισμού σε σχέση με τον άνθρωπο, δίνοντας πρωτεύουσα σημασία στο ρόλο των γεγονότων. Ο ίδιος αρνήθηκε να τεθεί στα πλαίσια του παραδοσιακού φιλοσοφικού στοχασμού, καθώς χαρακτήριζε τη Φιλοσοφία "διανοητική αγκύλωση" και της έδινε νέο περιεχόμενο, ορίζοντάς τη ως μέθοδο εννοιολογικής ανάλυσης, με σκοπό τη διάλυση των προβλημάτων που τη συντηρούν. Κατά τα λεγόμενά του, "η περιπλοκότητα της Φιλοσοφίας δεν έγκειται στο θέμα της αλλά στη νόησή μας". Αρνήθηκε να στρατευτεί σε οποιαδήποτε πολιτική θεωρία και προτίμησε να ακολουθήσει ένα δρόμο φιλοσοφικού στοχασμού ανάμεσα στο μηδενισμό και την ανάμνηση αξιών του παρελθόντος. Το 1935 ταξιδεύει στην ΕΣΣΔ για να γνωρίσει από κοντά το "σοβιετικό πείραμα", ενώ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου εργάστηκε εθελοντικά ως βοηθός εργαστηρίου στο Guy''s Hospital του Λονδίνου και το νοσοκομείο Royal Victoria. Πέθανε στο Κέμπριτζ το 1951 από καρκίνο, αρνούμενος ναδεχτεί οποιαδήποτε θεραπεία, δηλώνοντας ότι "δεν είχε πλέον καμιά επιθυμία να συνεχίσει να ζει". Mετά τον θάνατό του δημοσιεύτηκε το δεύτερο μεγάλο έργο του, οι "Φιλοσοφικές έρευνες" (1953).