Δραγούμης, Ίων

Δραγούμης Ίωνας ή Ιωάννης (1878-1920) Διπλωμάτης, πολιτικός και λογοτέχνης. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ήταν γιος του πολιτικού Στέφανου Δραγούμη. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1899 ως εθελοντής. Κατά το Μακεδονικό Αγώνα υπηρέτησε στα προξενεία Μοναστηρίου, Σερρών, Πύργου και Φιλιππούπολης, απ'' όπου βοήθησε στην οργάνωση και την άμυνα των ελληνικών κοινοτήτων της Μακεδονίας, σε συνεργασία με τον πατέρα του και το γαμπρό του Παύλο Μελά. Το 1907 διορίστηκε στην πρεσβείατης Κωνσταντινούπολης. Το 1909 πήγε στη Ρώμη και το 1910 στο Λονδίνο. Το 1911 οργάνωσε στην Πάτμο το συνέδριο των Δωδεκανήσων, στο οποίο ζήτησε την ένωση με την Ελλάδα. Στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο πήρε μέρος ως δεκανέας. Συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την παράδοση της Θεσσαλονίκης και ύψωσε τη σημαία στο μητροπολιτικό μέγαρο. Το 1914 υπηρετούσε στην Πετρούπολη. Παραιτήθηκε και πολιτεύτηκε στο νομό Φλώρινας επικεφαλής ανεξάρτητου συνδυασμού. Το 1917 εξορίστηκε στην Κομοτηνή για δύο χρόνια, ως αντίπαλος της φιλοσυμμαχικής πολιτικής του Βενιζέλου. Δολοφονήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1920 από οπαδούς αντίθετων πολιτικών φρονημάτων. Ως συγγραφέας και λογοτέχνης ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της δημοτικής γλώσσας. Πρωτοστάτησεγια την ίδρυση του "Εκπαιδευτικού Ομίλου". Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εφημερίδες με το ψευδώνυμο Ίδας. Έγραψε τα βιβλία "Μαρτύρων και ηρώων αίμα", "Όσοι ζωντανοί", "Σαμοθράκη", "Ελληνικός πολιτισμός". Μετά το θάνατό του κυκλοφόρησαν τα ανέκδοτα έργα του: "Μονοπάτι", "Σταμάτημα" και "Ο Ελληνισμός και οι Έλληνες". Από το 1919 εξέδιδε το εβδομαδιαίο περιοδικό "Πολιτική Επιθεώρηση". Ήταν ένας από τους πιο γνήσιους Ελληνολάτρες και ένας ακάματος αγωνιστής για τη διαμόρφωση και επικράτηση του νεοελληνικού δημοτικού λόγου.