Flamand, Dinu

Ο Dinu Flamand (''Dinu / Ντίνος'' εκ του Anchidim = Ακίνυνος!) γεννήθηκε το 1947 στην Ρουμανία, περιοχή της βόρειας Τρανσυλβανίας. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Πανεπιστήμιο του Cluj-Napoca συμμετέχει στη δημιουργία του περιοδικού Echinox (''Ισημερία''), γύρω από το οποίο συσπειρώθηκε μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές ομάδες της εποχής, στην χώρα του, με διάρκεια αρκετών δεκαετιών και με χαρακτηριστικό γνώρισμα το αντιδογματικό πνεύμα και το άνοιγμα προς τις όπου γης ανθρωπιστικές αξίες. Μετά την αποφοίτηση, μετακομίζει στο Βουκουρέστι και εργάζεται σε διάφορους εκδοτικούς οίκους και λογοτεχνικά περιοδικά. Εκδίδει ποίηση, δοκίμια, ρεπορτάζ και άρθρα λογοτεχνικής κριτικής.· την ίδια περίοδο, ασκεί κατά καιρούς, αλλά και επί μονίμου βάσεως, την κριτική υποδοχής σε διάφορα φιλολογικά έντυπα. Στρέφεται προοδευτικά στην κατεύθυνση των μεταφράσεων από μεγάλους συγγραφείς του κόσμου όπως οι Fernando Pessoa, Cesar Vallejo, Borges, Carlos Drummond de Andrade, Umberto Saba, Beckett, Pablo Neruda, Martin Booth, Herberto Helder, Miguel Torga, Sophia de Mello, Antonio Lobo Antunes κ.ο.κ. Το 1985 του χορηγείται υποτροφία του πορτογαλικού ιδρύματος Gulbenkian προκειμένου να μελετήσει στη Λισσαβόνα. το έργο του Fernando Pessoa. Στο Παρίσι ζητά και λαμβάνει πολιτικό άσυλο τον Μάρτιο του 1989, αφού είχε καταγγείλει το τυραννικό καθεστώς της χώρας του, στον γαλλικό Τύπο (Liberation, Le Monde). Επιστρέφοντας στην Ρουμανία, μετά την ανατροπή του κομμουνιστικπού καθεστώτος το 1989, χρημάτισε παραγωγός εβδομαδιαίας τηλεοπτικής εκπομπής και δημοσίευσε στον ημερίσιο τύπο άρθρα και σχόλια για θέματα επικαιρότητας. Το 2012 έγινε σύμβουλος του Υπουργείου Εξωτερικών και, από το 2013 έως το 2014, διορίστηκε σύμβουλος υπουργός, εκπροσωπώντας στο Παρίσι την Ρουμανία, στα πλαίσια του Διεθνούς Οργανισμού Γαλλοφωνίας. Έχει δημοσιεύσει πολλές ποιητικές συλλογές, δοκίμια και μεταφράσεις, του έχουν απονεμηθεί διακρίσεις και βραβεία, συμπεριλαμβανομένου του Εθνικού Βραβείου Ποίησης "Mihai Eminescu". Αρκετά βιβλία και ανθολογίες του δημοσιεύονται στη Γαλλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, το Μεξικό και τη Χιλή.