Γιακουμή-Κουγιώνη, Καλλιόπη

Γεννήθηκα μια μέρα του Ιουνίου στο όμορφο νησί της Ρόδου. Ήμουν πολύ μικρή και από τότε δε μεγάλωσα αρκετά. Όμως, παντρεύτηκα, έκανα τρία παιδιά και ταξίδεψα ως τη μακρινή Κοζάνη, όπου ζω μέχρι σήμερα με τον άντρα και τα παιδιά μου. Ακόμα δεν ψήλωσααρκετά, παρότι νιώθω πολύ περήφανη για την οικογένειά μου. Το πάθος μου για τα βιβλία ήταν ανέκαθεν μεγάλο. Αρχικά, τα πρώτα χρόνια, τα έτρωγα –μια πραγματική βιβλιοφάγος– μετά τα έσκιζα και για αρκετό καιρό τα ζωγράφιζα, θέλοντας να αποτελειώσω έναέργο που οι δημιουργοί του είχαν αφήσει μισό. Και μετά έμαθα να διαβάζω και έμαθα να γράφω, έμαθα τα γράμματα, έμαθα τις λέξεις. Αυτό που ήθελα, έμαθα να το λέω. Αυτό που δεν ήθελα όμως, ποτέ δεν έμαθα να το κάνω. Η ανάγνωση μου δίδαξε πως πίσω από την πόρτα υπάρχει η ελευθερία και η γραφή μου έμαθε πώς να την ανοίγω. Από τότε ο μοναδικός μου χάρτης είναι το βιβλίο, το μοναδικό μου σύνορο, ο ορίζοντας. Αρχικά, στον χάρτη μου βάδιζα μόνη. Μετά ήρθαν κι άλλοι. Τελικά, γίναμε πολλοί. Αφήσαμε τις πιο όμορφες ιστορίες να μας παρασύρουν σαν τον άνεμο στα πελάγη της λογοτεχνίας. Πολλά ταξίδια ζήσαμε και πολλές τρικυμίες, μα τα κελάρια μας γεμίσαμε με θησαυρούς κι εμπειρίες. Τώρα ήρθε η δική μου ώρα ν’ ανοίξω τον ασκό μου και με τον δικό μου Ζέφυρονα σπρώξω τα πανιά σας.