Λέμαν, Χέρμαν

Ο Χέρμαν Λέμαν (1859-1932) γεννήθηκε κοντά στο Μέισον του Τέξας και ήταν το τρίτο παιδί μίας πολυμελούς οικογένειας Γερμανών μεταναστών. Στις 16 Μαΐου του 1870, σε ηλικία περίπου έντεκα ετών, αιχμαλωτίστηκε από μία ομάδα Ινδιάνων Απάτσι κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής κοντά στο σπίτι του. Ακολούθως, πέρασε εννέα χρόνια αρχικά με τους Απάτσι και μετέπειτα με τη φυλή των Κομάντσι, κατά τα οποία υιοθέτησε τον τρόπο ζωής των ιθαγενών και πολέμησε ενάντια στους λευκούς. Στις 12 Μαΐου του 1878, επεστράφη στην οικογένειά του και ξεκίνησε η αργή και περίπλοκη διαδικασία επανένταξής του στην κοινωνία των λευκών. Πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου του 1932 στο Λόγιαλ Βάλεϊ του Τέξας. Μέχρι το τέλος της ζωής του, διατήρησε το δεύτερο, ινδιάνικο όνομά του και τα προνόμια του μέλους της φυλής των Κομάντσι. Η αυτοβιογραφία του με τίτλο Εννέα Χρόνια με τους Ινδιάνους εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1927 και έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις καλύτερες ιστορίες αιχμαλωσίας που δημοσιεύθηκε ποτέ στις ΗΠΑ.