Λιαμής, Ηλίας

Ο Ηλίας Λιαμής γεννήθηκε στην Αθήνα, αλλά μένει στον Πειραιά. Προσευχές καλών ανθρώπων τον οδήγησαν να σπουδάσει θεολογία, αλλιώς κανείς δεν γνωρίζει τι δρόμοθά είχε πάρει. Οι σπουδές του τον ταξίδεψαν στην Ελβετία, την Αγγλία και την Ουγγαρία, πρινπάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Χρειάστηκε να κάνει κι άλλα ταξίδια, εκπροσωπώντας φορείς και αναλαμβάνοντας διάφορες αρμοδιότητες, μέχρι να καταλάβει πως όλοι οι άνθρωποι, όλων των τόπων, όλων των ρόλων και όλων των περγαμηνών, διψάνε για την ίδια αγκαλιά. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του είχε τη μουσική για συντροφιά του. Τη σπούδασε ερμηνευτικά και θεωρητικά, την αγάπησε πολύ στη χορωδιακή της μορφή, τόλμησε μάλιστα και να την διδάξει. Καλή συντροφιά γι’ αυτόν υπήρξε και το ραδιόφωνο, με το οποίο η σχέση τους κλείνει μία εικοσαετία. Μέσα απ’ αυτό γνώρισε πολλούς καλούς ανθρώπους, κι ας μην τους έχει συναντήσει ακόμα. Εικοσαετής είναι και η σχέση του με την Ελληνογαλλική Σχολή«Αγιος Ιωσήφ», στην οποία εργάζεται ως καθηγητής μέχρι σήμερα. Συνάντησε και εκεί πολλούς καλούς ανθρώπους, αν και κάποιους δεν τους έχει γνωρίσει ακόμα. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο και χωρίς χειροπιαστές προοπτικές, οραματίστηκε μία Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και ευρύτερα μία Ελλάδα, ως φορέα πολιτισμού και χώρο καλλιτεχνικής δημιουργίας, όραμα, που προσπάθησε από το 2000 να κάνει πράξη, κατά το μέτρο των δυνάμεών του, από τη θέση του Προέδρου της Συνοδικής Επιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων και από το 2005 από τη θέση τουΠροέδρου του Ερευνητικού Ιδρύματος Πολιτισμού και Εκπαίδευσης (Ε.Ι.Π.Ε.). Η συγγραφή ίσως να αποτελεί τη σοβαρότερη προσπάθειά του να βάλει σε τάξη όλες εκείνες τις δωρεές που αξιώθηκε από το Θεό. Η συγγραφή αυτή τον βοήθησε να μοιραστεί και κάποια από εκείνα που δεν χώρεσαν σε λόγια και συζητήσεις με τους ανθρώπους, οι οποίοι -θέλει να πιστεύει- θα κατατάξουν την γνωριμία μαζί του στα θετικά της ζωής τους. Τέλος, αισθάνεται βαθειά ευγνωμοσύνη για την οικογένειά του, τη Νάντια, την Άννα καιτον Νικόλαο, που με αγάπη και υπομονή προσπαθούν ακόμη να τον πείσουν, πως μπορεί να γίνει και καλύτερος.