Λουκόπουλος, Κλέαρχος

Ο γλύπτης Κλέαρχος Λουκόπουλος γεννήθηκε στο Θέρμο της Αιτωλίας το 1906 και πέθανε στην Αθήνα το 1995. Δεύτερο παιδί του γνωστού λαογράφου Δημήτριου Λουκόπουλου, πήρε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής στην εφηβεία του από τον Κωνσταντίνο Μαλέα. Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αγρίνιο και στη συνέχεια, όταν η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα το 1924, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τα εικαστικά. Το 1932 πήγε στην Ελβετία για θεραπεία από τη φυματίωση και στη συνέχεια ταξίδεψε στη Ζυρίχη, το Βερολίνο και το Παρίσι. Στα χρόνια 1936–1938 παρακολούθησε μαθήματα σχεδίου στο εργαστήριο ζωγραφικής Στύλου-Βυζαντίου. Συνδέθηκε στενά με τον «μεγάλο δάσκαλο της Κατοχής», τον Θανάση Απάρτη, καθώς και με τους Διαμαντή Διαμαντόπουλο, Χρήστο Καπράλο, Δημήτρη Πικιώνη και Γιάννη Τσαρούχη. Συμμετείχε στην Ένωση «Ελεύθεροι Καλλιτέχναι» και αργότερα υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας Αρμός. Το έργοτου παρουσιάστηκε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τον Δεκέμβρη του 1944 συνελήφθη, μαζί με χιλιάδες άλλους πολίτες της Αθήνας και του Πειραιά, και εκτοπίστηκε στο βρετανικό στρατόπεδο Ελ-Ντάμπα, όπου παρέμεινε από τις 5 Ιανουαρίου μέχρι τις 21 Μαρτίου 1945. Καρπός της τραυματικής αυτής εμπειρίας είναι το ημερολόγιο που βρέθηκε στα κατάλοιπά του και δημοσιεύεται τώρα για πρώτη φορά στη σειρά της Αρχειοθήκης.