Μαλεβίτσης, Χρήστος

Ο Χρήστος Μαλεβίτσης (1927-1997) καλλιεργεί το φιλοσοφικό δοκίμιο ξεκινώντας από έναν προσωπικό πυρήνα εμβιώσεως της εγκοσμιότητας και του ιστορικού χρόνου, ο οποίος εκφράζεται ως απορία και ταυτοχρόνως ως πόρος. Η απορία τον οδηγεί στη διασκεπτική επεξεργασία των δρώμενων στην κοσμική σκηνή και στη δραματική συναίσθηση στης έλλειψης πόρου, δηλαδή περάσματος, διεξόδου. Η εμβίωση αυτής της έλλειψης εντείνει την εγρήγορση του και τον οδηγεί προς μία ποιητικο-θρησκευτική υπέρβαση της εγκοσμιότητας.Ο συγγραφέας εισάγει στον ελληνικό δοκιμιακό λόγο τη μέριμνα του εσχάτου και την επίγνωση των ορίων. Αποβλέπει προς τη συνολική σύλληψη των ιστορικώς δρωμένων, προκειμένου να διασωθεί ό, τι μαρτυρείται γνησίως από το παρελθόν και να επιβεβαιωθεί ό,τι υπόσχεται την αυθεντική επιβίωση στο μέλλον. Επιδιώκει τη συνειδητοποίηση της κρισιμότητας της παρούσας ιστορικής ώρας. Γνωρίζει, όμως, πως για την ουσιαστική υπόσταση του ανθρώπου, το παρόν είναι πάντοτε κρίσιμο, επειδη πάντοτε τελεί υπό κρίσιν.Αν είναι να υποδηλώσουμε την αφετηριακή του εμβίωση, θα λέγαμε πως για τον συγγραφέα το γεγονός του υπάρχειν στον κόσμο είναι το πιο θαυμαστό και το πιό μυστηριακό και το πιο κρίσιμο συμβάν που μπορούμε να ζήσουμε ή να σκεφτούμε. Από αυτή τη σταυρικήεμβίωση εκπηγάζει ο στοχασμός του και εκπτύσσεται ο λόγος του.