Μίλερ, Άρθουρ

Ο Άρθουρ Μίλλερ γεννήθηκε στο Χάρλεμ της Νέας Υόρκης το 1915. Γιος εργοστασιάρχη γνώρισε τη φτώχεια όταν η οικονομική κρίση του 1929 παρέσυρε στην καταστροφή την επιχείρηση του πατέρα του. O Άρθουρ Μίλλερ (Οκτώβριος 1915 - Φεβρουάριος 2005), θεωρείται από τους μεγαλύτερους δραματουργούς του εικοστού αιώνα. Πολέμιος του μακαρθισμού στις ΗΠΑ και συγγραφέας με προοδευτικές απόψεις, γνώρισε παγκόσμια αναγνώριση με τα έργα του: "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" (1947), "Ο θάνατος του εμποράκου" (1949), "Οι μάγισσες του Σάλεμ" (1953), "Ψηλά απ’ τη γέφυρα" (1955), "Μετά την πτώση" (1964), "Επεισόδιο στο Βισύ" (1966), "Το ταβάνι του αρχιεπισκόπου" (1972), "Ο τελευταίος Γιάνκη" (1993), "Το σπασμένο γυαλί" (1994). Το 2001 εκδόθηκε η συλλογή δοκιμίων "Echoes Down the Corridor; Collected Essays 1944-2000", που αναδεικνύουν τη σημασία και την επίδραση που άσκησε, εκτός από θεατρικός συγγραφέας, ως διανοούμενος και πολιτιστικός σχολιαστής. Πέρασε από πολλά επαγγέλματα -εργάτης, οδηγός φορτηγών, σερβιτόρος- για να επιβιώσει. Το πρώτο του έργο που ανέβηκε στο Μπροντγουαίη "Ο άνθρωπος που είχε τύχη" το 1944, γνώρισε την αποτυχία. Η τύχη του χαμογέλασε με τα έργα: "Ήταν όλοι τους παιδιά μου", 1947 και "Ο θάνατος του εμποράκου", 1949, με το οποίο κέρδισε το βραβείο "Πούλιτζερ" και τον καθιέρωσε ως πρωτοποριακό συγγραφέα - δραματουργό. Το 1953 με το έργο του "Η μεγάλη δοκιμασία" εσχολίαζε και κατέκρινε τον μακαρθυσμό κι αυτό το έργο υπήρξε η αιτία για να τον ανακρίνει η Επιτροπή Αντιαμερικανικών Ενεργειών. Το 1955 τέλειωσε το "Από Δευτέρα σε Δευτέρα" και το "Ψηλά από τη γέφυρα". Σε όλα τα έργα του κυριαρχούν οι ιδέες για τη σπουδαιότητα της οικογένειας, του αυτοσεβασμού και της συνείδησης.