Νικολαΐδου, Εύα

Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1920 κι εκεί τελείωσε το Πετρίτσειο Γυμνάσιο. Ήταν πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας (Αρχαιολογία-Ιστορία) και πτυχιούχος της Ιταλικής Φιλολογίας, με υποτροφίες στα Πανεπιστήμια της Περούτζια και της Σικελίας. Διετέλεσε: Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων – αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944. Μέλος του Προεδρείου της ΕΣΗΕΑ ως το Μάη του 2001. Μέλος του ΔΣ της ΠΕΑΕΑ. Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών και Φίλων της ΕΠΟΝ. Αγωνίστηκε στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση και δούλεψε στον παράνομο Τύπο της νεολαίας στην Κατοχή, ως μέλος του Συμβουλίου της ΕΠΟΝ. Μετά από τη Βάρκιζα εργάστηκε ως αρχισυντάκτης της Νέας Γενιάς και ως εκλεγμένο μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΠΟΝ γνώρισε διώξεις, στρατοδικείο και εξορία. Δούλεψε στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, κοντά στον Γιάννη Βλαχογιάννη από το 1939 μέχρι το 1944 κι αργότερα στο Αρχείο του Καποδίστρια. Δούλεψε επίσης σε πολλές εφημερίδες και περιοδικά, και από το 1974 στο Ριζοσπάστη. Το 1985 και το 1993 ήταν υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας του ΚΚΕ κι έχει παρασημοφορηθεί από τη Σοβιετική Ένωση για τα 40 χρόνια από τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.