Pavel, Ota

Τσέχος πεζογράφος που έγραψε αυτοβιογραφικά διηγήματα που αναδεικνύυν κυρίως τα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Τρίτος γιος του εβραίου πλασιέ Λέο Πόππερ, γεννήθηκε στην Πράγα. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου ο πατέρας του και τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια του Γίρκα και Χούγκο εγκλείστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ ο ίδιος έμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της Κατοχής με τη χριστιανή μητέρα του Χερμίνα στο χωριό Μπούστεχραντ. Στο τέλος του πολέμου ο πατέρας και τα αδέλφια του επέστρεψαν μεν ζωντανοί αλλά «σημαδεμένοι» από τη ζωή στα στρατόπεδα. Μετά τον πόλεμο ο Ότα αποφοίτησε από τη Σχολή των Εργαζόμενων και για ένα διάστημα εργάστηκε στα ανθρακωρυχεία του Κλάντνο και συγχρόνως ως προπονητής του χόκεϊ επί πάγου στην ομάδα των «τσικό» τής Σπάρτα. Από το το 1949 έως το 1956 εργάστηκε ως αθλητικός συντάκτης στο κρατικό ραδιόφωνο της Τσεχοσλοβακίας και στη συνέχεια στα περιοδικά Στάντιον και στο Τσεχοσλοβάκος στρατιώτης. Σε αυτά τα περιοδικά δημοσιεύτηκαν τα πρώτα του διηγήματα, επηρεασμένα κυρίως από το αθλητικό περιβάλλον. Από τη θέση του συντάκτη είχε την ευκαιρία να ταξιδεύει τακτικά στο εξωτερικό καλύπτοντας δημοσιογραφικά διάφορες αθλητικές διοργανώσεις και αποστολές. Κατά τη διάρκεια της Χειμερινής Ολυμπιάδας στο Ίνσμπρουκ της Αυστρίας (1964) εμφάνισε συμπτώματα μανιοκατάθλιψης και επιχείρησε να πυρπολήσει μια αγροικία στην περίχωρα του Ίνσμπρουκ. Εξαιτίας της ασθένειάς του βγήκε το 1966 σε σύνταξη αναπηρίας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε σε διάφορες ψυχιατρικές κλινικές πεθαίνοντας πρόωρα το 1974 σε ηλικία μόλις 43 ετών. Στην Τσεχία θεωρείται πλέον σαν ένας από τους μεγαλύτερους μεταπολεμικούς διηγηματογράφους και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Τις περισσότερες επανεκδόσεις γνώρισαν οι συλλογές του «Πώς συνάντησα τα ψάρια» και «Ο θάνατος των όμορφων ζαρκαδιών», με το τελευταίο να έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο.